Ελλάς Ελλήνων Παραγκολιμανιών

Μεγάλες στιγμές έζησε την Πέμπτη η ελληνική Δημοκρατία καθώς θυμήθηκε ή μάλλον θύμισε σ' αυτούς που το είχαν ξεχάσει, τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή, τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ποθητή, τι είναι αυτό που το λένε αγάπη για το κρατικοδίαιτο επιχειρείν της πολιτικοποιημένης και ποδοσφαιρόφιλης διαπλοκής. 

Γιατί έτσι είναι, έτσι ήταν πάντα. Και αν θες να δεις πώς ακριβώς είναι αυτό το έτσι με τα πράγματα στην Ελλάδα, έχεις το ποδόσφαιρο να στα πει όλα. Είναι ο απόλυτος καθρέφτης της. Έτσι ήταν πάντα επί οικογένειας Βαρδινογιάννη αλλά βασικά επί Κόκκαλη, Κοσκωτά, Μαρινάκη. Έτσι είναι και επί Ιβάν Σαββίδη. 

Μέσα σε μία μέρα λοιπόν ο κ. Σαββίδης κατέβασε Κύζα, Δημητριάδη και Παππά. Πώς είναι η Βόρεια Αμερική με τη Νότια; Ε, εμείς εδώ στο εξής έχουμε την Βόρεια Παράγκα και τη Νότια, τον βορειογαύρο και τον νοτιογαύρο.

Δημητριάδης

Η ιστορία με τη συγκεκριμένη επιχείρηση έχει κάπως έτσι: Ο Σαββίδης αγοράζει εταιρεία καπνών που έχει ήδη πρόστιμα λόγω λαθρεμπορίου. Στο μεταξύ η κυβέρνηση του δίνει και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο 1/3 της τιμής από ό,τι είχε προτείνει η τότε κυβέρνηση Καραμανλή. Εκεί πολύ λίγο πριν ανακοινωθεί αυτή η ιδιωτικοποίηση, γίνεται γνωστό ότι η ΣΕΚΑΠ «τρώει» ένα ακόμη πρόστιμο, ύψους 37 εκ. ευρώ. Και τι κάνει ο επιχειρηματίας; Τοποθετεί τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημητριάδη να περάσει μία τροπολογία βάσει της οποίας τα χρέη θα χαριστούν στον επιχειρηματία. Γιατί; Γιατί έτσι, επειδή μπορεί. Και τι έχει να απαντήσει σ’ όλο αυτό η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; «Ε, και τι έγινε, και εσείς τα κάνατε.» Αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.

Κύζας

Την ίδια μέρα, ο Σαββίδης κατεβάζει και Κύζα. Για τον ημιτελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό. Μην τα πολυλογούμε. Σφαγή. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει. Μεταξύ μας και ο Κλωναρίδης να μην έχανε τα άχαστα, ο Κύζας ήταν πράγματι αποφασισμένος να μην αφήσει τον Παναθηναϊκό να προκριθεί. Στο κάτω-κάτω κάπως έπρεπε να ανταποδώσει τη φιλοξενία που απόλαυσε στο ξενοδοχείο του Σαββίδη.

Παππάς

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, την ίδια μέρα πάντα, επιβεβαιώθηκε αυτό που ψιθυριζόταν εδώ και καιρό, ότι ο επιχειρηματίας Σαββίδης ετοιμάζεται να αγοράσει και τα ΜΜΕ του Μπόμπολα (τα χρέη των οποίων θα κουρευτούν για την οικογένεια). Δύο (ρώσικα) τρυγόνια δηλαδή. Και ο Μπόμπολας ικανοποιημένος και ο Σαββίδης βαφτισμένος στην μπανιέρα της κάθαρσης και της επανίδρυσης του κράτους. Καημένη διαπλοκή. Απανωτά τα χτυπήματα που δέχεσαι.

Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει ότι ο Σαββίδης γνώριζε για τα πρόστιμα στο κράτος όταν την αγόρασε. Τι στο καλό, μεταχειρισμένο σαβαραλάκι αγοράζεις και ρωτάς αν εκκρεμούν τέλη στην εφορία. Τότε πώς την πήρε; Άραγε να περίμενε και την αναδιανομή της πίτας στα ΜΜΕ, προκειμένου να δώσει στήριξη για να πάρει σβήσιμο; Δεν ξέρω, ο κακοπροαίρετος ρωτάει, όχι εγώ.

Κάποιος δεύτερος κακοπροαίρετος θα μπορούσε επίσης να πει ότι με αυτή τη ρύθμιση ο οποιοσδήποτε κάνει λαθρεμπόριο και πιάνεται, κάνει μετά μια εικονική πώληση, και ξαναπαίρνει την εταιρεία χωρίς πρόστιμο.

Όλα αυτά πάντως για έναν επιχειρηματία που παρεμπιπτόντως μεταξύ των άλλων έχει άποψη και για την θέση που πρέπει να έχει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Για την ακρίβεια, για την καμία θέση που δεν πρέπει να έχει εκεί μέσα. 

Για αυτό η χτεσινή νύχτα και η μέρα, ήταν ιστορική για την Ελλάδα. Κάτι σαν επέτειος σχεδόν μισού αιώνα. Ήταν όλη της η ιστορία που επιβεβαιώνει μόνη της ότι επαναλαμβάνεται, σαν φάρσα και σαν τραγωδία. Ήταν η απόδειξη ότι εκείνοι που δήθεν φώναζαν για νταβατζιλίκια, το έκαναν απλά επειδή ζήλευαν, επειδή δεν ήταν εκείνοι στη θέση όσων είχαν την εξουσία (και όλα τα καλούδια που φέρνει μαζί) προκειμένου να κάνουν ολιγάρχες ισχυρούς και άρα φίλους τους. Ήταν το απόλυτο τίποτα που μας δίδαξε η κρίση. Ήταν όλο της το μεγαλείο που έσταζε στάλα-στάλα μέσα στις μεταπολιτευτικές φλέβες της υπαρξιακής της ολότητας. 

Ήταν το παρελθόν και το μέλλον της: γαύροι... γαύροι παντού.