Band of Brothers

Μάχες επί μαχών. Σε συνθήκες εξοντωτικά σκληρές. Στο χιόνι και τον παγετό. Στο βαθύ σκοτάδι και τον οδυρμό. Με τις απώλειες να πέφτουν σαν χαλάζι. Άλλοι χάνουν πόδια, άλλοι χέρια, άλλοι πόδια και χέρια. Και πολλοί, πάρα πολλοί, μαζί και τη ζωή τους. Τα σώματα των νεκρών στοιβάζονται κατά δωδεκάδες. Και είναι και νέα παιδιά. Αγόρια που δεν έχουν προλάβει ακόμα να χαρούν τη μεστή ζωή. Είναι άντρες που άφησαν τα πάντα πίσω τους και δήλωσαν εθελοντές προκειμένου να πολεμήσουν τη γερμανική μηχανή. Είναι γυναίκες που ήρθαν επίσης εθελόντριες να προσφέρουν ιατρικές βοήθειες στις λίμνες του αίματος που δημιουργούσαν οι βαθιές πληγές μέσα στα αυτοσχέδια ιατρεία των μισοβομβαρδισμένων κτιρίων.

Η λυτρωτική πορεία προς τα βάθη της Ευρώπης προχωράει. Και φτάνει στην καρδιά του κτήνους, στη Γερμανία. Εκεί, οι αλεξιπτωτιστές του 5ου λόχου (Easy Company) έρχονται αντιμέτωποι με τον κλιμάκωση της φρίκης, της ανθρώπινης φρίκης και οδύνης. Ανακαλύπτουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Οι στρατιώτες έχουν περάσει μέσα από την Κόλαση. Έχουν πολεμήσει με το πιο άγριο πρόσωπό της. Και έχουν φτάσει λίγο πριν την έξοδο, όταν συνειδητοποιούν ότι ήταν τελικά πολυεπίπεδη. Μαζί τους, συνταράσσεται και ο θεατής που έχοντας περάσει και εκείνος στο πλάι τους τα πάθη του πολέμου, λυγίζει από το βάρος της θηριωδίας που ξετυλίγεται μέσα του και φτάνει μέχρι το μεδούλι της ψυχής του. 

Η σειρά Band of Brothers βασίζεται στο βιβλίο του Στέφεν Αμπρόουζ, και στην παραγωγή φέρνει τη σφραγίδα του Σπίλμπεργκ της Λίστας του Σίντλερ, και του Τομ Χανκς. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία από τις πιο ποιοτικές σειρές που έχουν γυριστεί ποτέ. 

Εκείνο που την κάνει όμως να παραμένει ανατριχιαστική, και μετά το τέλος της είναι η συνειδητοποίηση, ή μάλλον η υπενθύμιση ότι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός που αιματοκύλυσε δύο φορές την Ευρώπη, μπόρεσε και κατάφερε μόλις σε τρεις-τέσσερις δεκαετίες και ξαναπήρε τα ηνία της στα χέρια της. Πώς έγινε αυτή η απίστευτη εξέλιξη; Με τη συνδρομή πολλών προθύμων δικών μας, σίγουρα. 

Και είναι να λυπάται κανείς βαθιά για τον απλό Αμερικάνο στρατιώτη. Πέθανε για να μπορούν οι Τσουκάτοι και οι Χριστοφοράκηδες και οι Σόιμπλε να κυριαρχούν. Θλίψη. Μόνο θλίψη για την ιεροσυλία. Αλλά απέραντος σεβασμός στους Πολεμιστές.

Μία σκηνή θα τριγυρίζει πάντως στο μυαλό μου. Είναι από το επεισόδιο 9, το Why We Fight, το επεισόδιο στο οποίο οι στρατιώτες ανακαλύπτουν τα στρατόπεδα. Μετά το σοκ, ένας εξ αυτών μπαίνει σε έναν φούρνο, ψάχνοντας κι εκείνος απελπισμένος να μαζέψει πολλές ποσότητες φαγητού, ακολουθώντας τη σχετική διαταγή του διοικητή τους που ζήτησε να ψάξουν και να δώσουν φαγητό και νερό στους υποσιτισμένους μέχρι πριν από λίγο σκλάβους. 

Ένας Γερμανός ιδιοκτήτης γκρινιάζει και φωνάζει θυμωμένος που του παίρνουν τα όσα καλούδια είχε φτιάξει. Και όσο γκρινιάζει, μη γνωρίζοντας αγγλικά, τόσο δεν ακούει και τα "σκάσε" του στρατιώτη. 

Webster: Σκάσε! [ο φούρναρης συνεχίζει να φωνάζει...] Webster: ΣΚΑ-ΣΕ! [Ο φούρναρης συνεχίζει να φωνάζει, αγνοώντας τον...] 

Webster: [Βγάζει το όπλο του...] Σκάσε, ναζιστικό απόβρασμα!! [Πιάνει τον φούρναρη, και του φέρνει το όπλο στο λαιμό]

Φούρναρης: Ich bin kein Nazi! [Δεν είμαι Ναζί!]

Webster: Δεν είσαι Ναζί, ε; Λάθος μου τότε, χοντρό κάθαρμα! Τι θα έλεγες για άνθρωπος; Είσαι ένας από δαύτους, ή μήπως θες να μου πεις ότι δεν σε πήρε ποτέ αυτή η γαμημένη η μπόχα! [... από το στρατόπεδο συγκέντρωσης]

Φούρναρης: Toeten sie mich nicht, bitte toeten sie mich nicht, ich verstehe nicht was du da sagst! [Μην με σκοτώσεις, σε παρακαλώ, δεν έχω ιδέα τι εννοείς!]

Lesniewski [Ένας δεύτερος στρατιώτης]: Άστον ήσυχο, Web, λέει ότι δεν ξέρει τι στο διάολο του λες και τι εννοείς. 

Webster: [Τον κοιτάει στα μάτια για λίγη ώρα με φανερή απέχθεια] Τρίχες.

[Αυτό ακριβώς.... Τρίχες!]

Το παράδοξο του Γιούνκερ

Ο κατά τα άλλα φιλέλληνας Γιούνκερ της Κύπρου του Βορρά, που όμως δεν είχε την τύχη της Κύπρου του Νότου, θυμήθηκε να επιρρίψει ευθύνες στους Έλληνες πολίτες για τα αίτια της κρίσης. 

"Δεν ήταν ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Ολλανδοί που ψήφιζαν επί 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ", είπε.

Πράγματι.

Ήταν όμως οι Γερμανοί που επί 40 χρόνια λάδωναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Με αυτό το "λάδωμα" μπόρεσαν οι Γερμανοί και έκαναν τις εταιρείες τους ισχυρές. Και με αυτό το "λάδωμα" μπόρεσαν τα δύο κόμματα και έκαναν τις εξουσίες τους αιωνόβιες, και όχι τόσο επωφελείς. Για την πορεία της χώρας όχι και τόσο επωφελείς, γιατί για την πορεία της Siemens μια χαρά κέρδος της έφεραν.

===

Εργάτρια ντύθηκε για λίγες ώρες τη Δευτέρα η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ για τις ανάγκες της επίσκεψής της σε εργοστάσιο της Siemens στην βαυαρική πόλη Άμπεργκ.

Φορώντας μια γαλάζια στολή και έχοντας στο πλευρό της τον διευθύνοντα σύμβουλο της Siemens Τζο Κέσερ η γερμανίδα καγκελάριος γύρισε όλες τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου που θεωρείται ένα από τα κορυφαία στην κατηγορία του.

Στο εργοστάσιο, το οποίο το 2014 συμπλήρωσε 25 χρόνια λειτουργίας, απασχολούνται συνολικά 1.200 εργάτες ενώ το συγκεκριμένο εργοστάσιο βραβεύθηκε ως το «Εργοστάσιο της Χρονιάς».

«Η Γερμανία δεν είναι πλούσια σε φυσικές πηγές αλλά είναι πλούσια σε ιδέες» ανέφερε σε δηλώσεις της μετά την επίσκεψη η κυρία Μέρκελ, η οποία σημείωσε, επίσης, ότι είχε την ευκαιρία να δει από κοντά πώς λειτουργεί το εργοστάσιο του μέλλοντος.

Η γερμανίδα καγκελάριος ήταν προγραμματισμένο να επισκεφθεί και το εργοστάσιο ρομποτικής Kuka στην πόλη Άουγκσμπουργκ αλλά η επίσκεψή της ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας.

Το άρθρο το πήρα από εδώ.

Κι εδώ περισσότερες πληροφορίες για την 4η βιομηχανική επανάσταση της Γερμανίας.

Σαν το θράσος του γαύρου δεν έχει πουθενά

Πήγε ο πρόεδρος Μαρινάκης στη Λεωφόρο να προκαλέσει τα πάθη με την εκστατική του και πληθωρική παρουσία, μα πάνω από όλα με το αίσθημα δικαίου που τον διακρίνει. 

Ο άνθρωπος το όνομά του οποίου συνδέθηκε με το μεγαλύτερο εμπόριο ναρκωτικών που έχει συμβεί ποτέ στα ελληνικά δεδομένα. Ο άνθρωπος που βάζει τους τραμπούκους του να δέρνουν ποδοσφαιριστές στην έδρα του. Ο συνεχιστής της Ριζούπολης. Που όταν τρομοκρατεί το κάνει επειδή "διδάσκει ήθος", και επειδή το ποδόσφαιρο, είναι "αντρικό σπορ", τρόλαρε το σύμπαν για μία ακόμη φορά:

Πες τα πρόεδρε, να μην κουράζεται και ο άλλος ο ευτραφής πρόεδρος ο Πάνος, το πουλέν. Βομβαρδίστε τους αντιφρονούντες κάποια στιγμή, να ολοκληρωθεί ο ολοκληρωτισμός που πρεσβεύετε, εσείς που ξέρετε και από εγχώρια Ιράκ, και από ήθος. 

Επόμενος σταθμός: ο δρόμος της μετριότητας

Ένα από τα δομικά χαρακτηριστικά του φαβιανού σοσιαλισμού, του αγαπημένου συστήματος και των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, είναι η συνεχής επίκληση "στο καλό του λαού" για το οποίο γίνονται τα πάντα, καθώς και η διαρκής υπενθύμιση ότι "έχουμε εκλεγμένη κυβέρνηση". Αυτή η κατάκτηση της δημοκρατίας, το να αυτοθαυμαζόμαστε για το ότι έχουμε μία κυβέρνηση που αναδείχθηκε από τους πολίτες ή αλλιώς, μία κυβέρνηση που "είναι σάρκα από τις σάρκες του λαού" κατά την πρόσφατη ρήση του πρωθυπουργού, είναι και η δικαίωση του Λένιν όταν υπενθύμιζε ότι ο δρόμος για τον σοσιαλισμό περνάει μόνο μέσα από τη (σοσιαλ)δημοκρατία. 

1991. Το άγαλμα του ιδρυτή της KGB γκρεμίζεται στη Μόσχα μπροστά από τα κεντρικά γραφεία της μεγαλύτερης υπηρεσίας κατασκόπων στον κόσμο. Την ίδια τύχη ακολουθούν και άλλα τέτοια σύμβολα του παγκόσμιου κομμουνισμού, ωστόσο η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που την ίδια ακριβώς ώρα, έστηνε άγαλμα του Βελουχιώτη στη Λαμία. Ο κομμουνισμός έπεφτε γύρω μας, έχοντας αφήσει πίσω του εκατομμύρια νεκρών, και μεγάλες πληγές. Όμως στη δική μας, μικρή χώρα, γινόταν όλο και πιο ισχυρός. Με πολιτικό πόλεμο και διείσδυση σε όλους τους παραγωγικούς τομείς του κοινωνικού ιστού, κατάφερε να καλύπτει το σύνολο του ελληνικού συστήματος. Από τη σοσιαλιστική ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μέχρι τον σχεδόν μαρξιστή και τροτσκιστή Ανδρέα Παπανδρέου του τρίτου Δρόμου, στη νομιμότητα του ΚΚΕ, και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πριν τη μεταπολίτευση, ο μηχανισμός της KGB δεν έπαψε άλλωστε ποτέ να μεγαλώνει την επιρροή του. Μέσα από εκδότες, επιχειρηματίες, συμφέροντα. Και αν κάποιος νομίζει ότι το παραπάνω αποτελεί λογική πλάνη ή αυθαίρετο συμπέρασμα δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στις μεγαλύτερες εφημερίδες εκείνης της δεκαετίας. Ήταν πάντα κατά των Αμερικανών, δηλαδή κατά του καπιταλισμού, δηλαδή υπέρ του αντίθετου του, του κομμουνισμού.

Και είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο ότι ένας τέτοιος μηχανισμός δεν θα μπορούσε απλά να σταματήσει την επόμενη μέρα να υπάρχει και να κινείται παρασκηνιακά ως επί το πλείστον. Η Ρωσία μπορεί να έχασε μία μάχη, του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σαν υπερδύναμη που είναι, ακούγεται τουλάχιστον παρανοϊκό να πιστεύει κανείς ότι θα σταματούσε να συμπεριφέρεται ως τέτοια. Το δείχνει η θέληση του Πούτιν, που έχει εκφραστεί ποικιλοτρόπως και φανερά, τόσες πολλές φορές, όταν επαναλαμβάνει ότι επιδιώκει να αναβιώσει το σοβιετικό μπλοκ μέσα από μία οικονομική ένωση. Έγινε φανερό και με την εισβολή στην Ουκρανία, ενώ λίγα μόλις χρόνια πριν το 2008, είχε εισβάλει και στη Γεωργία. 

Το αποτέλεσμα ήταν η Δύση (δηλαδή η ελευθερία που αντιπροσώπευαν οι ΗΠΑ μέσα από τα φυσικά δικαιώματα -που πηγάζουν από τον Θεό-, και τον καπιταλισμό) να αποτελεί τον μόνιμο δράκο του ελληνικού αφηγήματος. Το ότι η χώρα δεν έγινε ποτέ αμιγώς κομμουνιστική, αλλά διάλεξε τον τρίτο δρόμο του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ, οφείλεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες δεν πίστευαν στον κομμουνισμό. Είναι άλλωστε στενά συνδεδεμένοι με τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους, και εν μέρει και με τον θεό τους. Ακόμα τουλάχιστον. Αυτοί οι δεσμοί είναι ο λόγος για τον οποίο είχαμε τελικά ΠΑΣΟΚ και όχι ακριβώς ΚΚΕ. Αυτοί οι δεσμοί είναι και ο λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας αγκαλιάζει περιστέρια τα Θεοφάνια ή παριστάνει ότι μιλάει για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, δρομολογώντας όμως τουλάχιστον άλλους 2 τέτοιους φόρους προκειμένου να υλοποιηθεί το πρόγραμμά του.

2015. Μετά από δύο δεκαετίες ενός οικονομικού συστήματος βγαλμένο από τα πιο λιπαρά τερτίπια της σοσιαλδημοκρατίας, κατά τη διάρκεια των οποίων κλιμακώθηκε η διάλυση της παραγωγικής βάσης και η προώθηση της παρασιτικής ως καθεστώς μέσω του κορπορατισμού, και μετά από πέντε χρόνια σκληρής οικονομικής κρίσης, η απάντηση στα προβλήματά μας φαίνεται να συνοψίζεται στο εξής μότο: Τόσα χρόνια σοσιαλισμού που μας οδήγησαν στην καταστροφή δεν είναι αρκετά. Φέρτε κι άλλο σοσιαλισμό! Πιο σκληρό και πιο... υπαρκτό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πέραν από τις προγραμματικές δηλώσεις ενός οικονομικού μοντέλου που όχι μόνο δεν θα φέρει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, αλλά θα ρίξει ακόμα περισσότερο "ξύλο" στο ΑΕΠ της χώρας, η αναφορά του νέου υπουργού Παιδείας. Σε ελεύθερη μετάφραση, πριν παραθέσει Μαρξ και προσφωνήσει τους βουλευτές του ΚΚΕ ως "συντρόφους": Δεν μας ενδιαφέρουν οι άριστοι μαθητές. Το να είσαι άριστος, σου δίνει μια ρετσινιά. 

Ζήτω η κοινωνία των μετρίων! Άλλωστε χωρίς αυτούς, ποιος θα μας φυλάει από τους άριστους, και ποιο θα είναι το μέλλον και το δικό μας...

Η Ελλάδα νόμιζε ότι ανήκει στη Δύση αλλά στην πραγματικότητα δεν ακολούθησε ποτέ το καπιταλιστικό μοντέλο, παρά τις υστερικές κραυγές των απανταχού Χατζηστεφάνων, που επειδή βλέπουν τον σοσιαλισμό να αποτυγχάνει στην πράξη να φέρει τον παράδεισο, μιας και ο κόσμος μας είναι διαβολικά τελικώς πλασμένος, τα ρίχνουν όλα αμυνόμενοι στον... νεοφιλελευθερισμό! Η Ελλάδα ακολουθούσε τον δρόμο των ψευδαισθήσεων και της μαγικής εικόνας. Η οικονομία της ήταν κατά βάση τριτοκοσμική, απλά τα πακέτα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ καμουφλάριζαν τις δυνατότητές της, σε συνδυασμό με τα ελληνικά και ευρωπαϊκά περίφημα statistics. Ό,τι πήγαινε να ξεστρατίσει, φρόντιζε η 17Ν (η οποία χρηματοδοτείτο από τη Μόσχα -εκτός αν η αντιαμερικανική, αντιδυτική, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική της ρητορική παραπέμπει εν μέσω Ψυχρού Πολέμου κάπου αλλού-, ενώ το οργανωτικό κομμάτι της οποίας ακόμα δεν έχει συλληφθεί) να το... επαναφέρει στον ίσιο δρόμο. Η ίδια η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ οικονομικά φιλελεύθερη, και ποτέ δυτική, οικονομικά τουλάχιστον, εκτός αν το λάδωμα της Siemens θεωρείται καπιταλισμός. Ένα Λεβιάθαν είναι που ταΐζει κομματικοποιημένους στρατούς και πολιτικά συστήματα. Άλλωστε το μόνο που παράγει είναι γραφειοκρατία, επιδοτήσεις και κρίσεις. Χρέους, δανεισμού, πανικού και αξιών.

Από την πρώην κομμουνίστρια Μέρκελ, και τον πρώην μαοϊκό Μπαρόζο, η φυσική εξέλιξη μιας χώρας που δεν παρήγαγε ποτέ τίποτα άλλο εκτός από Χριστόδολους Ξηρούς, Φωτόπουλους και Καμμένους, ήταν να να φέρει στην εξουσία, και στο κοινοβούλιο της Ευρώπης, μια κυβέρνηση που είναι ακραιφνώς μαρξιστική, εξόχως λενιστική και αφανώς σταλινική. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να προκαλέσει την παραμικρή έκπληξη σε έναν μη φανατισμένο παρατηρητή, αφού η ερμηνεία και κατανόηση των γεγονότων της πορείας της χώρας από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν απαιτεί κάποια ξεχωριστή ικανότητα πλην εκείνης της γνώσης των απλών μαθηματικών. 

Εκείνο που μένει να φανεί στο τέλος, είναι με ποιον τρόπο θα αποτυπωθεί η επόμενη ημέρα της χώρας. Θα είναι μία απότομη στροφή στον άξονα Ρωσίας-Κίνας, στο επίσημο δηλαδή μπλοκ του κομμουνισμού; Ή θα είναι κάτι που θα γίνει σταδιακά και με προπέτασμα τη συνέχιση της παραμονής της χώρας στην ΕΕ;

Το πρόγραμμα άλλωστε που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί λεφτά. Πολλά λεφτά. Και δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια. Συνεπώς, ακόμα κι αν συγκυβερνήσει αύριο-μεθαύριο με τη ΝΔ ή και το Ποτάμι, θα είναι θέμα χρόνου μέχρι να πέσει από τις ίδιες του τις συνιστώσες. Για να έρθει η ΧΑ και η σίγουρη σύνδεση με το ρούβλι. 

Σε κάθε περίπτωση θα είναι ένας δρόμος τραχύς, που όμως στην παρούσα φάση θα γίνει πιο εύκολα αποδεκτός από τους πολίτες, δεδομένου ότι τουλάχιστον θα είναι ακόμα πιο σοσιαλιστικός, δηλαδή πιο ανθρώπινος, δηλαδή ιδεατός. Θα είναι όμως ο επόμενος σταθμός της σοσιαλιστικής διαδρομής της Ελλάδας, ο οποίος θα σφραγίσει τον θρίαμβο των μετρίων. Και θα δώσει την καθοριστική επιτάχυνση προς τον, κατά Χάγιεκ και κατά ιστορική πραγματικότητα, δρόμο προς τη δουλεία.

Ο Ολυμπιακός, το Αιγάλεω και η Siemens να κερδάνε

Πολύ καλή ήταν η ερώτηση του μόνιμου ανταποκριτή του Mega στο Βερολίνο Παντελή Βαλασόπουλου. Ο δημοσιογράφος, κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου, Σόιμπλε-Βαρουφάκη, ρώτησε τον υπουργό Οικονομικών της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης, σε ελεύθερη μετάφραση το εξής απλό: "Πώς είναι δυνατόν να μας μιλάτε συνέχεια για τη διαφθορά στην Ελλάδα, όταν στο 90% των σκανδάλων υπάρχει μέσα και μια γερμανική εταιρεία, και να μην αφαιρείτε από τον Χριστοφοράκο τη γερμανική υπηκοότητα, εξαιτίας της οποίας η έκδοσή του καθίσταται αδύνατη (αφού το συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας έβγαλε απόφαση βάσει της οποίας δεν μπορεί να μας τον στείλει επειδή είναι Γερμανός πολίτης);" 

Τι απάντησε ο κ. Σόιμπλε; Πρώτον, ότι "εσείς μας λέτε συνέχεια ότι είστε διεφθαρμένοι", και δεύτερον "όπως είπε και ο Γκαίτε... ας κοιτάξει ο καθένας τα του οίκου του". Δηλαδή δεν απάντησε.

Για την υπόθεση Siemens, τον ισχυρό άνδρα της, και το γεγονός ότι με τα μαύρα ταμεία, ο γερμανικός κολοσσός μπόρεσε και "έδεσε" πολιτικά τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας που κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια για να μας βάλουν τελικά να πάρουμε το μεγαλύτερο δάνειο της σύγχρονης ιστορίας, δεν είπε τίποτα. Ίσως δεν θυμόταν ότι ο κ. Χριστοφοράκος έχει παραδεχθεί ότι τα χρήματα πήγαιναν απευθείας στα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας, για να μπορούν οι υπουργοί ανενόχλητοι να παραγγέλνουν εξοπλισμούς και C4I που έβγαζαν εκτός τροχιάς τους προϋπολογισμούς της χώρας, με αποτέλεσμα να συμβάλουν κατά πολύ στην είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό στήριξης.

Προκαλεί έκπληξη το ότι ο κ. Σόιμπλε δεν θέλησε να επεκταθεί στο θέμα, δεδομένου ότι έχει μεγάλη εμπειρία από μαύρα ταμεία, χρηματισμούς, βαλίτσες, δώρα, και άλλα σχετικά. 

Ήταν τέλη του 1999 όταν το CDU και η γερμανική πολιτική σείονταν από τις αποκαλύψεις σύμφωνα με τις οποίες επιχειρηματίες και ξένες κυβερνήσεις έδιναν μεγάλες προμήθειες στο κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών προκειμένου να τους προωθούν τα συμφέροντά τους. Κρυφοί λογαριασμοί στην Ελβετία, ξέπλυμα χρήματος με ή χωρίς μεσάζοντες, Thyssen, Γάλλοι, Άραβες, εμπόριο όπλων και διάφορα άλλα "ευρωπαϊκά". Ο ίδιος ο Χέλμουτ Κολ είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί τις "αμαρτίες" του, αλλά είχε εξηγήσει ότι το έκανε για τη... φουκαριάρα την παράταξή του. 

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο διάδοχος του Κολ, Βόλφανγκ Σόιμπλε. Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν ότι ο νυν υπουργός Οικονομικών και τότε ηγέτης του CDU είχε επιβεβαιώσει ότι είχε λάβει 100.000 μάρκα, αλλά όπως και ο προκάτοχός του, το είχε κάνει για το καλό της παράταξής του. Κάτι που όμως διέψευσε ο δωροδοκών, έμπορος όπλων, Κάρλχαϊντς Σρόιμπερ, διαμηνύοντας τότε ότι αυτά τα χρήματα είχαν πάει κατευθείαν στην τσέπη του κ. Σόιμπλε, και όχι στο κόμμα του.

Πώς είχε αντιδράσει τότε η γερμανική δικαιοσύνη; Απλά επιβλήθηκε ένα πρόστιμο στον Χέλμουτ Κόλ. Πλήρωσε 300.000 μάρκα, και αυτό ήταν όλο. Καμία δίκη, καμία καταδίκη, καμία γερμανική εταιρεία δεν υπέστη την παραμικρή νομική συνέπεια. Και πώς αλλιώς να γινόταν, αφού μία δίκη κατά των Κολ, Σόιμπλε και λοιπών πολιτικών, θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να έρθουν στο εδώλιο και μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις, σε μία εξέλιξη που θα ισοδυναμούσε με τον επακόλουθο αποκλεισμό τους από κάθε ανοιχτό και δημόσιο διαγωνισμό της ΕΕ και όχι μόνο, δηλαδή με ένα ισχυρό πλήγμα εναντίον της γερμανικής οικονομίας, που σήμερα ηγείται της Ευρωζώνης. Πράγμα εντελώς αδύνατον, αφού οι μεγάλες εταιρείες έπρεπε να κερδίσουν την κούρσα στην Ευρώπη, όσο "αγιασμό" κι αν χρειάζονταν τα μέσα προκειμένου να το πετύχουν, κατά την ίδια λογική με τον οποία γνωστός παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου είχε πει το μεταπολιτευτικό αμίμητο "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε, και όλοι οι υπόλοιποι να παν' να...."

Λεπτομέρεια-υπενθύμιση i) Το 2013 ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια συνέντευξη με... 11 μόνο χρόνια καθυστέρηση. Ήταν εκείνη του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος το 2002 δήλωσε πως προκειμένου να μπει η Γερμανία στο ευρώ, αναγκάστηκε να φερθεί "σαν δικτάτορας". Κανονικά θα έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα, αλλά υποχρεώθηκε να το παρακάμψει για χάρη της... ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ή σε πιο απλά ελληνικά, της γερμανικής ισχυροποίησης μέσω του ευρώ. 

Λεπτομέρεια-υπενθύμιση ii) Τις ημέρες που αποκαλύπτονταν όλα αυτά στη Γερμανία, στην Ελλάδα ανανέωνε τη θητεία της η κυβέρνηση Σημίτη. Εκείνη που μας έβαλε στο ευρώ, με υπουργούς μεταξύ άλλων τους Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου, Βενιζέλο, Λαλιώτη, κλπ. Εκείνη δηλαδή που μας έβαζε να αγοράζουμε εξοπλισμούς, αλλά που φρόντιζε την ίδια ώρα μέσω των ταλιμπάν της, στις εφημερίδες, τους ακαδημαϊκούς χώρους και τα παράθυρα, να χαρακτηρίζει ως "εθνίκια", "δεξιούς" και "οπισθοδρομικούς" όσους έκαναν λόγο για "γκρίζες ζώνες" στο Αιγαίο, "γκρίζους λύκους" στη Θράκη, και λοιπά σχετικά θέματα. 

Λεπτομέρεια-υπενθύμιση iii) Η πρώτη κυβέρνηση Σημίτη, είχε ξεκινήσει την πολιτική της πορεία με τη φυσική εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ στο λεγόμενο εκσυγχρονιστικό μπλοκ, μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που είχε προκαλέσει ο Αντώνης Σαμαράς. Ο ίδιος είχε πει ότι το είχε κάνει για το θέμα της πΓΔΜ. Ο τότε υπουργός Οικονομίας πάντως Στέφανος Μάνος, είχε άλλη γνώμη, και αφορούσε αποκλειστικά στην ψηφιοποίηση του ΟΤΕ από τον... γιο του Πέτρου, ο οποίος σύμφωνα με τους εχθρούς του, δούλευε για την Ανατολική Γερμανία, ως πράκτορας της διαβόητης Στάζι, και που εκτός από γερμανικά, μίλαγε και πολύ καλά ρωσικά. 

Χαλιφάτο η Κύπρος με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία

Πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου 2015, στο Οίκημα της Αδελφότητας στο Βόρειο Λονδίνο, με ιδιαίτερη επιτυχία και ενδιαφέρον η διάλεξη του Δρος Κλέαρχου Κυριακίδη, καθηγητή Νομικής στο Πανεπιστήμιο Χάρτφορσαρ (Senior Lecturer and non-practising Solicitor, School of Law, University of Hertfordshire), με τίτλο «Από το τη βαρβαρότητα στο Μπαρμπαρός: Οι πρώτοι δώδεκα μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και η διαχρονική σχέση του με την Ανατολική Μεσόγειο σήμερα».

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Ελεύθερου Πανεπιστημίου, που διοργανώνει η Ελληνική Κυπριακή Αδελφότητα εδώ και δώδεκα χρόνια. Ο Δρ Κυριακίδης ξεκίνησε με το πώς άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στις 4 Αυγούστου του 1914, όταν η Γερμανία επιτέθηκε και εισέβαλε στο Βέλγιο. Μια χώρα, την ουδετερότητα της οποίας είχε υπογράψει μαζί με τη Βρετανία και άλλες χώρες να σεβαστεί και να εγγυηθεί. Η Βρετανία, αφού έστειλε τελεσίγραφο στη Γερμανία να αποσυρθεί και δεν εισακούστηκε, κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της στις 4 Αυγούστου του 1914.

Η Τουρκία τότε προτίμησε να πάρει το μέρος της Γερμανίας, εγκαταλείποντας τη συμμαχία με τη Βρετανία, με αποτέλεσμα η Βρετανία να κηρύξει επίσημα τον πόλεμο εναντίον και της Τουρκίας στις 5 Νοεμβρίου 1914. Παρόλο που η Βρετανία είχε υποστηρίξει την Τουρκία στον πόλεμο της Κριμαίας, στη Συνθήκη του 1878 και έκλεισε τα μάτια στις βάρβαρες σφαγές των Αρμενίων, Βουλγάρων, Ελλήνων και Ασσυρίων που διέπραξε η Τουρκία, η τελευταία πήρε το μέρος της Γερμανίας.

Και παραλλήλισε ο καθηγητής τη στάση της Γερμανίας το 1914 με εκείνην της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης της Κύπρου το 1974, η οποία με τον ίδιο τρόπο παραβίασε τις δικές της εγγυήσεις έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και εισέβαλε στο νησί. Για να τονίσει ότι η ιστορία μάς διδάσκει ότι δεν μπορεί ένας να βασίζεται σε εγγυήτριες δυνάμεις να κρατήσουν τις υποσχέσεις τους. Έτσι την ίδια μέρα, 5 Νοεμβρίου 1914, το Ηνωμένο Βασίλειο μονομερώς ακύρωσε τη Συνθήκη του 1878, με αποτέλεσμα να αναλάβει η ίδια την κυριαρχία της νήσου Κύπρου.

Ο Δρ Κυριακίδης στη συνέχεια είπε ότι η Τουρκία τότε, πρώτη, στο πλευρό της Αυστρο-Ουγγαρίας, χρησιμοποίησε τη θρησκεία, το Ισλάμ, και εξέδωσε πέντε θρησκευτικές διαταγές (Φάτουα) εναντίον των Συμμάχων, καλώντας τούς απανταχού μουσουλμάνους από το Χαλιφάτο στην Κωνσταντινούπολη, σε πόλεμο Τζιχάντ εναντίον των Συμμάχων (Γαλλίας, Ρωσίας και Ηνωμένου Βασιλείου). Με τις σφαγές των Αρμενίων να αυξάνονται... Και δεν εκπλήττει -πρόσθεσε- το γεγονός ότι η Τουρκία αρνείται να επικυρώσει σωρεία Διεθνών Συμβάσεων για την ειρήνη, ασφάλεια, ισότητα, φυλετικές διακρίσεις και προστασία των μειονοτήτων. Η Τουρκία τη γλύτωσε παρόλα τα εγκλήματά της με την αποτυχία των Συμμαχικών Δυνάμεων, περιλαμβανομένων και των ΗΠΑ το 1918, να τη δικάσουν για τα εγκλήματά της, όπως έκαναν αργότερα το 1945 για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας...

Η ιστορία, τόνισε ο Δρ Κυριακίδης, μας διδάσκει ότι η μοίρα του Βελγίου στις 4 Αυγούστου 1914 πρέπει να είναι μια προειδοποίηση, ότι η κυριαρχία κάθε μικρού κράτους είναι ευάλωτη. Η Τουρκία είναι μαθημένη να προδίδει τους Βρετανούς, όταν πρόκειται για το συμφέρον της ή του Ισλάμ ή και τα δύο. Έχει κακό προηγούμενο να μην επικυρώνει κύριες διεθνείς συμβάσεις. Η ευρύτερη Μέση Ανατολή υπήρξε επανειλημμένα θύμα της κακής χρήσης της θρησκείας, πολέμου τζιχάντ, ξερίζωμα ανθρώπων από τα σπίτια τους στη βάση θρησκείας και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και των πλέον βάρβαρων παραβιάσεων διεθνούς δικαίου, πολέμου εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας, και γενοκτονιών.

Η Τουρκία ευθύνεται για πολλά τέτοια εγκλήματα. Ο καθηγητής, ανακεφαλαιώνοντας, τόνισε ότι η Τουρκία προωθεί μια ίδια ισλαμική πολιτική στα κατεχόμενα της Κύπρου και τεκμηρίωσε με διάφορες δηλώσεις, όπως του Τούρκου προέδρου Ερντογάν τον Αύγουστο του 2014, όταν είπε ότι «Η Βόρεια Κύπρος είναι μουσουλμανική. Πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό και να το κάνουμε πιο επιβλητικό και να αυξήσουμε τη θρησκευτική μάθηση στα τεμένη.

Υπάρχει μια διαφορά, είπε, μεταξύ της «ΤΔΒΚ» και της ISIL. Αφενός οι Αμερικανοί και σύμμαχοί τους βομβαρδίζουν το «Ισλαμικό Κράτος» και αφετέρου τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και τα 28 μέλη της ΕΕ, περιλαμβανομένης και της ίδιας της Κύπρου, διατηρούν μια πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας. Ουσιαστικά υπέκυψαν στις ισλαμικές απαιτήσεις της εις βάρος της Κύπρου. Κλείνοντας τα μάτια στις παρανομίες και ανήθικες πράξεις της Τουρκίας, με σκοπό τη νομιμοποίηση της λεγόμενης «ΤΔΒΚ» μέσω της προτεινόμενης δικοινοτικής (δι-θρησκευτικής) και διζωνικής ομοσπονδίας.

Μια τέτοια λύση δεν θα είναι μόνο κτύπημα για τις δυτικές αρχές δημοκρατίας, αλλά θα αποτελεί σκληροπυρηνική γραμμή του Ισλάμ. Με ανθρώπους χωρισμένους σε δύο μέρη, αποτελούμενα από μουσουλμάνους και μη μουσουλμάνους (δι-κοινοτισμό). Αν ποτέ γίνει δεκτή τέτοια λύση, τόνισε ο Δρ Κυριακίδης, οι διαχωριστικές αρχές του Ισλάμ θα θριαμβεύσουν πάνω από τις πλουραλιστικές αξίες της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Και έκλεισε την τόσο ενδιαφέρουσα διάλεξή του ο Δρ Κυριακίδης με μια τροποποιημένη ερώτηση του Θουκυδίδη σε σχέση με την αρχαία Αθήνα:

Πότε θα υπάρξει δικαιοσύνη στην Κύπρο; Αν ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Θουκυδίδη, είπε, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Όταν εκείνοι που δεν επηρεάστηκαν εξοργιστούν όσο εκείνοι που επηρεάστηκαν. Καθώς οι δυτικές χώρες προσπαθούν να θεραπεύσουν τις πληγές από το Τζιχάντ και εκείνους που το υποστηρίζουν (τους τζιχαντιστές), ίσως είναι καιρός για τις δυτικές δυνάμεις να κάνουν ό,τι μπορούν να σώσουν την Κύπρο για να σωθούν και οι ίδιες.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ

Ερευνήτρια/συγγραφέας - Λονδίνο / η σημερινή

Η πολιτική κρίση

Ο πρωθυπουργός δήλωσε υπέρ της ΔΔΟ (Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας) και στη συνέχεια πήγε στα μνήματα της ΕΟΚΑ. Όπως θα έλεγε και ο υπουργός Βαρουφάκης "και φιλελεύθερος και κομμουνιστής". 

Κι αν το δεύτερο ακούγεται στα οικονομικά τουλάχιστον αστείο, ξεπερνιέται σχετικά εύκολα προς χάριν και εξαιτίας των ειδικών συνθηκών που βιώνουμε σήμερα. Το πρώτο όμως μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί, θλίψη και συνεχή απογοήτευση για το πώς το Κυπριακό, ενώ είναι το κάρμα της μεταπολίτευσης, επιμένουν οι πολιτικοί μας να παριστάνουν ότι είναι κάτι που ποτέ δεν μας αφορούσε, και δεν μας αφορά. Μήπως δεν του είχαν πει για τι ακριβώς πολεμούσε η ΕΟΚΑ; Μπορεί. 

Πάντως για να τα λέμε όλα, ο πρωθυπουργός είναι αριστερός. Τουλάχιστον εκείνος δηλώνει αριστερός, και οι ιδέες του έχουν μπολιαστεί από τα κομμουνιστικά ιδεώδη. Είδαμε και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που δήλωνε δεξιός, πώς αποσύνδεσε επισήμως με τον Τούρκο ομόλογό του, τη δεκαετία του '70 το Κυπριακό από την ατζέντα των ελληνικών, εθνικών μας θεμάτων, έχοντας ασφαλώς προηγηθεί ο Αττίλα 2 που έδωσε επί θητείας του στη γείτονα, το 30% του νησιού. 

Κάντε ό,τι θέλετε, πείτε ό,τι θέλετε, διαπραγματευτείτε όσο θέλετε, πιστέψτε ότι θα κατακτήσετε και τον κόσμο όλο, όσο δεν γιατρεύεται αυτή η πληγή, όλα θα παραμένουν ένα κυνηγητό γύρω από την ουρά μας. 

υγ: Για τον Πάνο Καμμένο... τόσος πατριωτισμός, δεν αντέχεται βρε Πρόεδρε, κόψε και κάτι, θα πάθεις τίποτα.