Το τέλειο χτύπημα

Δουλεύει σε μία φανταστική εταιρεία φτιάχνοντας κείμενα για δημοσιογραφικά βίντεο. Το αφεντικό της όμως την πιέζει να επικεντρωθεί στη ποσότητα της παραγωγής και το πόσα "χτυπήματα" θα παίρνει, και όχι τόσο για το περιεχόμενο και το επίπεδο της ποιότητάς τους. Εξαντλημένη που δουλεύει πάλι μέχρι τα ξημερώματα, και απογοητευμένη, αποφασίζει κάνει τη δική της είδηση βίντεο. Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό και είναι σχεδόν βέβαιο ότι το αφεντικό της θα ήταν πολύ ικανοποιημένο αν το είχε στη δική του "ύλη". Κρίμα που η είδηση όμως ήταν ότι παραιτείται. 

Περί ηθικών διδαγμάτων και χρήσιμων συμπερασμάτων

Όταν οι χρυσαυγίτες χλευάζουν νεκρό (θα κάνει εκπομπή από τον παράδεισο τώρα), ο Μανώλης Καψής φτάνει στα πρόθυρα λιποθυμίας από το σοκ και τον αποτροπιασμό, κι εκείνοι είναι καθίκια. Όταν οι Πιτσιρίκοι χλευάζουν νεκρό (άνοιξαν τρεις θέσεις στη Μαρφίν), είναι χιούμορ.

Αν με το καταστατικό σου βασίζεις τη δομή του κόμματος στη λογική του Φύρερ, είσαι εγκληματική οργάνωση. Αν τη βασίζεις στη λογική της κομμούνας, η οποία επίσης όπως γράφεται εκεί επιδιώκει κατάλυση του αστικού (λέμε τώρα) πολιτεύματος, είσαι προοδευτικός.

Τα επί τόσες μέρες μονοθεματικά δελτία είναι πράγματι στο payroll της Χρυσής Αυγής αφού κάνουν τα πάντα για να τη συμπαθήσουμε.

Αν βρίσκουν στο σπίτι σου σβάστικες και εικόνες του Χίτλερ είσαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης, και με το νέο ρατσιστικό θα τρως από τρία χρόνια και βάλε. Αν στη δημόσια συχνότητα του 902 έπαιζες ντοκιμαντέρ για τον Στάλιν, λέγοντας πόσο παρεξηγημένος ήταν, και βγαίνεις και σαν Κουτσούμπας στον Παπαδάκη να πεις ότι ήταν μεγάλος ηγέτης, είσαι κόμμα της 40χρονης μεταπολίτευσης. Που άμα λάχει μπαίνει και στη κυβέρνηση.

Μόνο ο χρυσαυγίτης είναι δηλωμένος αντισημίτης. Ο Βενιζέλος που μίλαγε για “Εβραίους” στη λίστα Λαγκάρντ, που πάντως ούτε την είδε ούτε τη διάβασε ποτέ, είναι απλώς αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Εξωτερικών. Και οι φίλοι της Χαμάς, αξιωματική αντιπολίτευση κι επίδοξοι πρωθυπουργοί.

Αν έχεις με νόμιμη άδεια όπλο και ρίχνεις μπαλωθιές στη κηδεία του Ντερτιλή, είσαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης. Αν ακόμα δεν ξέρεις πού είναι το 45άρι της 17Ν, είσαι προφανώς μεγαλόψυχος, λάτρης του συμβολισμού και σίγουρα υπέρ των παραδόσεων μιας και θέλησες να τους το αφήσεις κειμήλιο.

Η ηθική αυτουργία και η συλλογική ευθύνη εμπίπτουν στον νόμο της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Εγείρεται όταν παίρνεις μίζες από πάγκους Πακιστανών για να μην τους σπάσεις αλλά προς θεού όχι όταν είσαι υπουργός του ΠΑΣΟΚ και παίρνεις μίζες από κολοσσό χώρας ηγέτιδας της ΕΕ στο πλαίσιο προεκλογικής χορηγίας προς το κόμμα.

Αν πεις ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία που να δένουν την υπόθεση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ να μας πείσουν για το πόσο σοκαριστικό είναι πραγματικά που μίλησε ο δράστης με τον βουλευτή 30 φορές εκείνη τη βραδιά -αφού στην Ελλάδα ποτέ κανείς όταν έχει θέμα δεν μιλάει με τον βουλευτή του, είσαι χρυσαυγίτης. Σαν τον Βαρουφάκη. Ή τον ποινικολόγο Δημητρακόπουλο. Μέχρι και οι κατακκόκινοι της Ελληνοφρένειας λένε ότι προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τη φυλάκιση. Χρυσαυγίτες θα ‘ναι κι αυτοί.

Το House of Cards και η νέα εποχή

"Το μόνο πράγμα που είναι αληθινό στις εφημερίδες είναι οι διαφημίσεις."

Τόμας Τζέφερσον

Βλέποντας κανείς τον σατανικό γερουσιαστή ως τον απόλυτο ρυθμιστή της πολιτικής ζωής στην Ουάσιγκτον δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τη ρήση αυτή. Ο αποφασισμένος πολιτικός που θα κάνει τα πάντα για τη λάγνα εξουσία, και η "μαγική εικόνα" που εισπράττει ο ανυποψίαστος κόσμος γύρω του που δεν μπορεί να διανοηθεί το εύρος και το βάθος των παρασκηνίων. Έχοντας στο πλευρό του τη γυναίκα του αλλά και όλους εκείνους τους μηχανισμούς που χρειάζονται προκειμένου να ελιχθεί ανάμεσα σε συμφέροντα και πάθη, ή αλλιώς "διαπλοκή", το λόμπι, και φυσικά και τα ΜΜΕ μαζί με τα social media, από το πιο απλό τουίτ μέχρι την επόμενη έκδοση μιας εφημερίδας, προσωπικότητες, καριέρες και ζωές χτίζονται και γκρεμίζονται με μία του κίνηση, όπως ένας πύργος από τραπουλόχαρτα.

To Netflix, η συνδρομητική υπηρεσία streaming περιεχομένου διαδικτύου, έκανε την έκπληξη τον περασμένο χειμώνα και μετέδωσε αποκλειστικά μέσω του ίντερνετ 13 επεισόδια της τρομερής αυτής σειράς, με τη γρήγορη και νευραλγική πλοκή που πλαισιώνεται από το πολύ πετυχημένο καστ και τη κοφτερή σκηνοθετική ματιά μιας σειράς από σκηνοθετών μεταξύ των οποίων και ο Ντέιβιντ Φίνσερ ο οποίος είχε αναλάβει τα δύο πρώτα επεισόδια, και μάλλον ήταν και τα τελευταία αφού θα απέχει από τη πολυαναμενόμενη δεύτερη σεζόν λόγω κινηματογραφικών υποχρεώσεών του. 

Όπως διευκρίνισε ο Κέιβιν Σπέιση σε πρόσφατη ομιλία του από το Λονδίνο, κανένα από τα μεγάλα παραδοσιακά δίκτυα δεν φαινόταν διατεθειμένο να κάνει την ανατροπή καθώς όλοι οι υπεύθυνοι προγράμματος έλεγαν στους συντελεστές, "να το δούμε πιλοτικά, και βλέπουμε". 

To Netflix όμως τόλμησε και, πέραν από την αναγνωρισιμότητα και την επιτυχία που γνώρισε το ίδιο το προϊόν του, κέρδισε ένα βραβείο σκηνοθεσίας Emmy και δύο creative artist στη τελετή απομονής στο Λος Άντζελες μία εβδομάδα πριν. 

Και κάπως έτσι το μακιαβελικό House of Cards γίνεται η πρώτη ονλάιν σειρά που βραβεύεται από τη συγκεκριμένη κατηγορία. 

"Τι σημασία έχει αν τα παιδιά θα βλέπουν το Avatar στο σινεμά ή στο ipad, ή το Game of Thrones στον υπολογιστή τους; Ένα θεατρικό παύει να είναι θεατρικό αν το βλέπεις στη τηλεόραση; Τη δεκαετία του '90 κανένας στη βιομηχανία του κινηματογράφου δεν πίστευε ότι η τηλεόραση θα γινόταν ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του. Και δεν νομίζω σήμερα να υπάρχει κάποιος που να αμφιβάλλει για τη κυριαρχία της. Όλη αυτή η τεχνολογική άνθηση της εποχής μας έχει συμπέσει με την αναγνώριση της τηλεόρασης ως μέσο τέχνης. Δώσε στο κοινό αυτό που ζητάει, δώσε του τον έλεγχο, και θα στο ανταποδώσει σε πολύ μεγαλύτερη βάση. Γιατί αλλιώς, στούντιο και εταιρείες παραγωγής που θα αγνοήσουν τη πραγματικότητα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας, είναι καταδικασμένα να μείνουν πίσω."

Μια μέρα...

Ο ιδρυτής της εταιρείας Amazon, Τζεφ Μπέζος, ο οποίος πρόσφατα αγόρασε την αμερικανική εφημερίδα "Ουάσινγκτον Ποστ", δήλωσε σήμερα ότι μια μέρα οι έντυπες εφημερίδες μπορεί να γίνουν ένα "προϊόν πολυτελείας" και συνέκρινε την τύχη τους με αυτήν των αλόγων ως μέσο μεταφοράς.

"Μια μέρα, δεν ξέρω σε πόσα χρόνια, μπορεί να είναι δεκαετίες, οι εφημερίδες που θα τυπώνονται σε πραγματικό χαρτί μπορεί να είναι ένα προϊόν πολυτελείας", απάντησε ο Μπέζος σε έναν δημοσιογράφο του τηλεοπτικού δικτύου NBC, ο οποίος τον ρώτησε αν υπάρχει το ενδεχόμενο μια μέρα οι εφημερίδες να πάψουν να κυκλοφορούν στην έντυπη μορφή τους. Είναι "κάπως σαν κι αυτό: οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν άλογα, αλλά (το άλογο) δεν είναι το κύριο μεταφορικό τους μέσο για να πάνε στο γραφείο", πρόσθεσε.

Ο Τζεφ Μπέζος προκάλεσε μεγάλη έκπληξη ανακοινώνοντας στις αρχές Αυγούστου την αγορά έναντι 250 εκατομμυρίων δολαρίων της "Ουάσινγκτον Ποστ", η οποία είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη αποκαλύπτοντας το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ τη δεκαετία του ΄70, αλλά σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη, όπως και ο υπόλοιπος έντυπος Τύπος, με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό της ενημέρωσης στο Ίντερνετ.

πηγή

Το γράμμα του Ludwig von Mises στην Ayn Rand για τον Άτλαντα

Henri Cartier-Bresson

Ο πατέρας του σύγχρονου φωτορεπορτάζ

Albert Camus

Gestapo

Μαδρίτη

Το ΒΗΜΑ ζητάει συγγνώμη από τον Μιωνή

Ήταν τότε που και ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπΕξ Ευ.Βενιζέλος δήλωνε πως στη περίφημη λίστα Λαγκάρντ υπάρχουν μέσα Εβραίοι, με τον επιχειρηματία να του απαντάει για άδικη τον κατασυκοφάντηση με έντονα στοιχεία αντισημιτισμού.

 Ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό πρόσωπο που βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας με την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ είναι ο επιχειρηματίας Σάμπυ Μιωνής. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του «Βήματος», τα περισσότερα από αυτά που γράφτηκαν και ειπώθηκαν για τον επιχειρηματία απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο επιχειρηματίας βρέθηκε στο επίκεντρο δημοσιευμάτων εξαιτίας της ανάγκης της κοινωνίας να κατηγορήσει κάποιον, οποιονδήποτε, για το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Το γεγονός ότι ο κ. Μιωνής είναι Ελληνας, εβραίος και Ισραηλινός ίσως να τον έκανε ιδανικό στόχο για ΜΜΕ και πολιτικούς του ακροδεξιού χώρου με γνωστές αντισημιτικές θέσεις. Αν εγκύψει κανείς στην πλευρά αυτή της υποθέσεως και ερευνήσει περισσότερο ορισμένες από τις πληροφορίες που διοχετεύθηκαν στη δημοσιότητα, μερικές από τις οποίες δημοσιεύθηκαν και στο «Βήμα», το οποίο έπεσε και αυτό θύμα των ανακριβών αυτών πληροφοριών, προκύπτουν ορισμένα πραγματικά δεδομένα τα οποία «Το Βήμα» αισθάνεται την υποχρέωση να καταγράψει. Οπως τελικώς προκύπτει, ο κ. Μιωνής δεν έχει ποτέ εμπλακεί σε υπόθεση φοροδιαφυγής στις ΗΠΑ. Δεν ανταποκρίνεται επίσης στην πραγματικότητα ότι ο κ. Μιωνής εμφανίζεται στη λίστα Λαγκάρντ με περισσότερα από 80 εκατ. δολάρια σε προσωπικό του λογαριασμό. 

 Παρ' όλο που πιθανότατα η περιουσία του να υπερβαίνει το ποσό αυτό, το ποσό που είχε σε λογαριασμούς του στην τράπεζα HSBC ήταν κατά πολύ μικρότερο και επιπλέον είναι γνωστό ότι είναι κάτοικος εξωτερικού από τότε που ήταν φοιτητής. Επίσης, είναι πλέον γνωστό ότι ο κ. Μιωνής όχι μόνο δεν απέφυγε να καταθέσει στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, αλλά αντίθετα έστειλε αυτόκλητα και υπόμνημα εξηγώντας τα πάντα λεπτομερέστατα, καθώς και γράμμα με το οποίο ζητούσε να καταθέσει διά ζώσης, προκειμένου να σταματήσουν τα σενάρια εναντίον του. Αυτό που γράφτηκε, ότι δηλαδή ο κ. Μιωνής δήλωσε ασθενής στις ΗΠΑ προκειμένου να αποφύγει να καταθέσει, αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων και αυτό λανθασμένο. Τέλος, επιβεβαιώθηκε ότι η έρευνα του ΣΔΟΕ που έγινε το 2000 σε γραφείο που χρησιμοποιούσε ο κ. Μιωνής κατά τη διάρκεια αποθεραπείας του από σοβαρή ασθένεια έγινε ύστερα από ψευδή καταγγελία υπαλλήλων της τράπεζας Julius Baer στη Νέα Υόρκη. Μάλιστα ο κ. Μιωνής, σε ηλικία μόλις 31 ετών και ύστερα από σοβαρή ασθένεια στράφηκε δικαστικά κατά της τράπεζας και των υπαλλήλων της στη Νέα Υόρκη για συκοφαντική δυσφήμηση και ύστερα από τρία χρόνια δικαστικής διαμάχης η τράπεζα υποχρεώθηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό να πληρώσει στον κ. Μιωνή ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχουν πληρωθεί ποτέ για τέτοια υπόθεση και το οποίο ήταν πολλά εκατομμύρια δολάρια. Μερικά από αυτά τα εκατομμύρια πήγαν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, σύμφωνα με την επιθυμία του κ. Μιωνή. 

Ο επιχειρηματίας χαίρει του σεβασμού της διεθνούς χρηματοοικονομικής κοινότητας τόσο για τις επιχειρηματικές επιτυχίες του σε νεαρή ηλικία όσο και για το ήθος του και το ιδιαίτερα πλούσιο φιλανθρωπικό του έργο. Και για τον λόγο αυτόν «Το Βήμα» και το Vima.gr εκφράζουν τη λύπη τους επειδή έπεσαν θύμα παραπληροφόρησης. 

Η συνέχεια για τη ζωή και το έργο του επιχειρηματία στο λινκ.

Η "σύμπτωση"

Μόλις χθες ο Νάιγκελ Φάραζ, ο επικεφαλής της Αντιπροσωπείας του Ανεξάρτητου Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) υποχρεώθηκε στο να απαντήσει σε ένα γράμμα του 1981, που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, σύμφωνα με το οποίο όταν ήταν μαθητής, τραγουδούσε ύμνους και τραγούδια υπέρ του Χίτλερ και του Ναζισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, και ενώ η ένταση της διάσκεψης του κόμματος να είναι ακόμα νωπή στη κοινή γνώμη, ένα λάθος όπως το αποκάλεσε και το ίδιο το BBC είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν μαύρα πίξελ στο άνω χείλος του πολιτικού με αποτέλεσμα να δείχνει σαν τον Χίτλερ.

Σύμπτωση ή όχι, οι ευρωεκλογές είναι κοντά και το UKIP, που σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κομισιόν είναι πολύ πιθανόν να τις κερδίσει, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Βρετανούς να τοποθετηθούν εν είδει δημοψηφίσματος για το αν συνεχίζουν να επιδοκιμάζουν τη παραμονή της χώρας τους σε μια Ευρώπη που κλονίζεται από την οικονομική κρίση. Ο Ντέιβιντ Κάμερον άλλωστε έχει υποσχεθεί ότι θα ερωτηθούν και επισήμως οι πολίτες το 2015 με τη προϋπόθεση ότι θα κερδίσει πρώτα τις εκλογές. Σε κάθε περίπτωση ο ευρωσκεπτικισμός είναι μια πραγματικότητα που υφίσταται, όχι μόνο στη Βρετανία, και το UKIP, ένα "κόμμα εξτρεμιστών", όπως θα έλεγε και το αγγλικό Spectator είναι το μόνο κόμμα που θα μπορούσε να απορροφήσει τους κραδασμούς αυτής της στροφής στη πολιτική σκηνή του νησιού. 

The Network

Τέσσερα όσκαρ, Καλύτερου Α’ Ανδρικού Ρόλου (Φιντς), Καλύτερου Α’ Γυναικείου Ρόλου (Ντάναγουεη), Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου (Στρέητ) και καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου (Τσαγιέφσκι). Ο Φιντς δεν πρόλαβε να παραλάβει το βραβείο του καθώς πέθανε λίγους μήνες μετά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, ενώ για τον ίδιο ρόλο κέρδισε επίσης το 5ο του BAFTA και μία Χρυσή Σφαίρα.

Η τηλεόραση και ο κορπορατισμός που επιχειρεί να την ελέγχει.

Σαν σήμερα

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1958, κι ενώ ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνεχίζεται, η αντιπρόεδρος των Εργατικών και βουλευτής Μπάρμπαρα Καστλ, ενημερώνει την ελληνική πλευρά κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στην Αθήνα ως απεσταλμένη της Daily Herald, ότι ο Μακάριος “είναι έτοιμος να δηλώσει πως δέχεται να γίνει η Κύπρος ανεξάρτητο κράτος, με αποκλεισμό της Ένωσης και της διχοτόμησης. Η ανεξάρτητη Κύπρος θα μπορεί να παραμείνει στη Κοινοπολιτεία και αν θελήσει να αποχωρήσει, θα εγγυηθούν την ανεξαρτησία της τα ΗΕ”.

Ο Βασιλιάς Παύλος καλεί τον Μακάριο για εξηγήσεις, και η αντιπολίτευση διά του Γεωργίου Παπανδρέου κάνει λόγο για “εθνική συμφορά”. Ο Μακάριος ωστόσο δεν είπε κάτι διαφορετικό από αυτά που είχε πει και στον πρωθυπουργό Κων/νο Καραμανλή, ότι δηλαδή προκειμένου να γλιτώσουμε την εφαρμογή του σχεδίου Μακμίλαν, καλό είναι κάνουμε ένα βήμα πίσω.

Ο Μακάριος είχε επιστρέψει από τις Σεϊχέλες τον Απρίλιο του 1957.

Στα μέσα του Φεβρουαρίου του 1959 ήτοι έξι μήνες μετά τη δήλωση της Καστλ, το κόμμα της οποίας ήταν θετικό ως προς το αίτημα περί αυτοδιάθεσης, στο πλαίσιο της αντιπολίτευσης που ασκούσε απέναντι σε μια αυτοκρατορία που κατέρρεε, συνομολογήθηκαν στη Ελβετία οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, μεταξύ των πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Τουρκίας Καραμανλή και Μεντερές και υπογράφηκαν λίγες μέρες αργότερα στη βρετανική πρωτεύουσα, από τους εκπροσώπους της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Βρετανίας, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.

Σύμφωνα με τα “ξεχασμένα αρχεία” του Φόρειν Όφις υπήρξε ένα έγγραφο που είχε ετοιμαστεί τον Οκτώβριο του 1958, και αφορούσε στη γραμμή που έπρεπε να κρατήσουν οι Βρετανοί σε επικείμενη συνεδρία του ΝΑΤΟ, στην οποία και θα ετίθετο το θέμα της Κύπρου. Τις κατευθυντήριες γραμμές του κειμένου αυτού έστειλε στο Υπ.Αποικιών ο κυβερνήτης της Κύπρου σερ Χιου Φουτ, ο οποίος, να σημειωθεί, υπήρξε ένας από τους αρχιτέκτονες του ζυριχικού καθεστώτος (εφ.Σημερινή, Φανούλα Αργυρού). Ήταν το δικό του σχέδιο του Ιανουαρίου 1958 που αναπτύχθηκε αργότερα ως τριχοτομικό σχέδιο Μακμίλαν τον Αύγουστο του 1958, σε συνεργασία στο Λονδίνο με τον Δρ.Νιχάτ Ερίμ και που σε τελική φάση ολοκληρώθηκε ως οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.

Αμέσως μετά την επικύρωση των συνθηκών, στις 9 Μαρτίου του 1959 ο Γρίβας διατάσσεται και τυπικά να προχωρήσει στη κατάπαυση του πυρός.

“Ο εθνικισμός απαγορεύεται εκτός αν μιλάμε για τον δικό μας”

Σύμφωνα με τον Άγκο, ο εθνικισμός για τους Ουτσεκάδες είναι θεμιτός και δικαιολογημένος στο πλαίσιο της “ανεξαρτησίας και της απελευθέρωσης”. Όλες οι άλλες οι εκδηλώσεις του όμως (οι ελληνικές ως επί το πλείστον) κατατάσσονται στη κατηγορία “εθνικιστικά ένστικτα”, ως κάτι κατώτερο δηλαδή και ανεπίτρεπτο:

“Εξάλλου, για τον μέσο Έλληνα, ο UÇK είναι συνώνυμο τρομοκρατικής οργάνωσης. Από αυτή την άποψη, δίνω δίκαιο σε όσους ξαφνιάστηκαν ή εξοργίστηκαν με τη φωτογραφία του νεαρού. Επειδή, όμως, θεωρώ πως ο Κάτσε (και ο κάθε «Κάτσε» της ηλικίας του), δύσκολα θα μπορούσε να εξηγήσει πολλά πράγματα, ας σημειωθεί (χωρίς καμία επιθυμία εξωραϊσμού της εικόνας του εκ μέρους του γράφοντα ) πως για τον μέσο Αλβανό, ο UÇK είναι ο στρατός που πολέμησε να απελευθερώσει το Κόσοβο από τα στρατεύματα του δικτάτορα Μιλόσεβιτς. Μαζί του συνεργάστηκε το ΝΑΤΟ (κατ΄ επέκταση, θα έλεγε κανείς, και η Ελλάδα, ως μέλος του) για να εξασφαλίσουν την ανεξαρτησία της χώρας από την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία.

Είναι δε προφανές πως ο νεαρός Kaçe, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει τον θόρυβο που θα προκαλούσε η φωτογραφία (την οποία επιμένει πως δεν ανέβασε ο ίδιος) και μετέτρεψε το προφίλ στο Facebook και άλλα διαδικτυακά φόρουμ σε «πεδίο δόξης λαμπρό» για κάθε λογής εθνικιστή. [...] Ας μη κάνουμε τη τρίχα τριχιά.

Ψυχραιμία χρειάζεται και από τον ΠΑΟΚ, για να μη χάσει ένα τέτοιο ταλέντο, για να κάνει το χατίρι όσων ψάχνουν ευκαιρίες να εκτονώσουν τα εθνικιστικά τους ένστικτα.”

Με άλλα λόγια, όλοι οι εθνικισμοί είναι κακοί, εκτός αν μιλάμε για UCK, Τουρκία, Χαμάς, Ουράνια τόξα, κλπ.