Η επιρροή της Ρωσίας στη μετά-σοβιετική εποχή

Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου κι έπειτα, η Ρωσία έχει εμπλακεί σε μία σειρά από στρατιωτικές διενέξεις οι οποίες έχουν δημιουργήσει κάποιες μόνιμες και επικίνδυνες «παγωμένες ζώνες»

Οι New York Times δημοσιεύουν ένα άρθρο στο οποίο αναφέρουν λεπτομερώς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Μόσχας σε διεθνές επίπεδο, οι οποίες για τη Δύση κατά κανόνα κρίνονται ως επιθετικές. Το άρθρο δημοσιεύεται εν μέσω της πρόσφατης στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία, στο πλαίσιο της οποίας η Ρωσία βομβαρδίζει αντάρτες εκπαιδευμένους από τις ΗΠΑ προκειμένου να υποστηρίξει το καθεστώς του Σύρου Προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ. 

Αρχικώς επισημαίνεται ότι την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, το Κρεμλίνο είχε εισβάλει σε γειτονικές χώρες αλλά και σε χώρες που ήταν μακριά από τα σύνορά του όπως το Αφγανιστάν, η Κούβα, το Βιετνάμ και η Αγκόλα.

Η εξελισσόμενη στρατιωτική εκστρατεία του Βλαδίμηρου Πούτιν στη Συρία θα μπορούσε να ενταχθεί στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να επανακτήσει η Ρωσία το σοβιετικό της γόητρο. Σύμφωνα με τους NYT, η Ρωσία «ποτέ δεν έχασε την όρεξή της για άσκηση επιρροής μετά την πτώση του Σιδηρούν Παραπετάσματος.»

Ιδού τα πιο σημαντικά παραδείγματα ρωσικής επέμβασης στη μετά σοβιετική περίοδο:

Ουκρανία

Περίπου 8.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει έπειτα από τις σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα στους υποστηρικτές από τη Μόσχα αντάρτες και τις κυβερνητικές δυνάμεις της Ουκρανίας. 

Η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία είχε ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 2014 μετά το πραξικόπημα το οποίο η Μόσχα χρεώνει στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με δυτικές αναφορές, από την αρχή της σύγκρουσης, η Ρωσία έχει στα σύνορα με την Ουκρανία χιλιάδες στρατιώτες και ειδικό εξοπλισμό.

Αυτό το μήνα, η σύγκρουση μετεξελίχθηκε σε «παγωμένη» έπειτα και από τις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα ανάμεσα στους ηγέτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες οδήγησαν σε μία σημαντική μείωση της έντασης στην περιοχή. Η ειρηνευτική συμφωνία αναμένεται να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή στο τέλος αυτού του έτους. 

Κριμαία 

Οι αυτονομιστές στην Κριμαία οργάνωσαν ένα δημοψήφισμα τον Μάρτιο του 2014 στο οποίο η πλειοψηφία των κατοίκων αποφάσισαν ότι επιθυμούν να τεθούν υπό τον έλεγχο της Μόσχας. Ως εκ τούτου η Ρωσία προσάρτησε από την Ουκρανία την περιοχή, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την επιβολή κυρώσεων από την μεριά της Δύσης αλλά και την πυροδότηση βίας στην περιοχή. Υπήρξε η πιο σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα στην Δύση και τη Ρωσία από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα, η ζωή είναι πολύ δύσκολη στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι κάτοικοι λένε ότι η ελευθερία του λόγου και του συναθροίζεσαι έχει πρακτικώς εξατμιστεί ενώ η κρατική διαφθορά και οι κυρώσεις έχουν κρατήσει την Κριμαία απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. 

Νότια Οσετία και Αμπχαζία

Αυτές οι απομονωμένες περιοχές της Γεωργίας διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης αλλά παρέμειναν πολιτικά και οικονομικά εξαρτημένες από τη Ρωσία. Οι ηγέτες της Γεωργίας κατηγορούν τη Ρωσία για παρέμβαση με σκοπό να κρατήσει τη χώρα τους μακριά από τη Δύση, ωστόσο η Μόσχα έχει περιγράψει την πολιτική της ως προσπάθεια να υπερασπιστεί τις περιοχές αυτές από την καταπιεστική διακυβέρνηση της Γεωργίας. Η Νότια Οσετία είχε εμπλακεί σε τρεις πολέμους με τη Γεωργία, το 1991, το 2004 και το 2008. Στην πιο πρόσφατη σύρραξη, η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στη Γεωργία βοηθώντας τις δυνάμεις της Νότιας Οσετίας να κερδίσουν τον έλεγχο της περιοχής μετά από πέντε ημέρες σύγκρουσης. Μετά τον πόλεμο, η Ρωσία αναγνώρισε και την Νότια Οσετία και Αμπχαζία ως ανεξάρτητες χώρες. Πέρσι, η Ρωσία υπέγραψε με την Αμπχαζία μια συμφωνία η οποία δίνει στη Μόσχα τον κυρίαρχο ρόλο στον στρατό και την οικονομική της διαχείριση, ενώ προβλέπει και τη δημιουργία κοινής στρατιωτικής δύναμης.