Ευχές και σέβη

"Έχω μία πολύ αυστηρή πολιτική για την οπλοκατοχή. Όταν βλέπω όπλο γύρω μου, θέλω να το κατέχω."

Clinton "Clint" Eastwood, γενηθ. 31 Μαΐου 1930

Ο πόλεμος εναντίον της αλήθειας

Με τον αχανή μηχανισμό προπαγάνδας του ο Βλαδίμηρος Πούτιν έχει καταφέρει να πείσει αρκετούς Ρώσους -και όχι μόνο- ότι η μεταβατική κυβέρνηση στην Ουκρανία αποτελείται από Ναζί και φασίστες. Και παρόλο που πράγματι υπήρξαν κάποια τέτοια στοιχεία ανάμεσα στο πλήθος των διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, και οπωσδήποτε υπάρχουν υπερεθνικιστικές στον συνασπισμό που αντιστέκεται στη Ρωσία, είναι ξεκάθαρο ψέμα το ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι φασιστική.

Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τους αριστερόστροφους αναλυτές στη Δύση από το να... χάψουν ότι οι ΗΠΑ με κάποιο τρόπο εξυφαίνουν κάποιο είδος συνωμοσίας με τη «φασιστική» χούντα στην Ουκρανία.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολύ παλιά ιστορία. Πρωτοπόρος αυτής της «λογικής» ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν. Εκείνος άρχισε να διακηρύττει δεξιά και αριστερά πως όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα πρέπει να ανακηρύσσονται σε «φασίστες», συμπεριλαμβανομένων και των μπολσεβίκων συντρόφων του, όπως ο Λέων Τρότσκι (τον οποίον ο Στάλιν δολοφόνησε), αρκετών αξιωματούχων του Κόκκινου Στρατού (τους οποίους εκτέλεσε), καθώς και αμέτρητους Ουκρανούς (τους οποίους εξαφάνισε). Ήταν τότε που έλεγε χαρακτηριστικά πως ακόμα και το να αναφέρεις τον δημιουργημένο από ανθρώπινα αίτια, δηλαδή το δικό του χέρι, λιμό, συνιστούσε τρανή απόδειξη πως είσαι πράκτορας των Ναζί.

Πώς λέγεται η προπαγάνδα στα ρώσικα

Η ΥΕΝΕΔ της Ρωσίας διαθέτει κοινωνιοψυχολογική άποψη και για την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ και την κουλτούρα της βίας. Να περιμένουμε και άρθρο στο οποίο να αναλύει γιατί ενώ οι ΗΠΑ έχουν περισσότερα όπλα, η Ρωσία έχει περισσότερους φόνους; 

(Για την ακρίβεια ο δείκτης φόνων είναι 4 φορές υψηλότερος από των ΗΠΑ, και 20 από της Νορβηγίας, όπως καταγράφεται και σε σχετική μελέτη του Χάρβαρντ γύρω από τους περιορισμούς στην οπλοκατοχή και το πόσο αναποτελεσματικοί είναι εκ του αποτελέσματος.)

Το επίμαχο άρθρο από το RT: 

US gun violence: Product of poisoned society and normalization of inhumanity

Ο σοφός λαός μίλησε...

Εντυπωσιακό

Ακούμε συνέχεια από πολιτικούς και δημοσιογράφους για το πόσο ανησυχητικά είναι τα ποσοστά της ΧΑ, αλλά δεν έχουμε ακούσει ούτε μισή φορά πόσο τρομακτικό είναι το ότι ο Πειραιάς μπορεί να περάσει κατά πάσα πιθανότητα στα χέρια του συστήματος ενός πράκτορα της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας.

Με αφορμή

Πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας δήλωσε σε συνέντευξή του στον ρ/σ Βήμα FM, πως "το 2002 κάναμε λάθος που πιστέψαμε ότι έχουμε τελειώσει με την τρομοκρατία". 

Σήμερα βγήκε μια είδηση, η οποία μου θύμισε σε συνδυασμό με τη δήλωση του υπουργού, τη δολοφονία Σόντερς, η οποία έμελλε να αποτελέσει και την αρχή της εξάρθρωσης (στον όποιο βαθμό) της 17Ν, ένα χτύπημα που για τους αναλυτές εκείνης της εποχής θεωρήθηκε ως το μοιραίο λάθος της οργάνωσης.

Θυμήθηκα λοιπόν, μιας και έρχονται και ευρωκλογές, ότι έχει γραφτεί πως τον Ιούνιο του 2000, εκκρεμούσε η υπογραφή της συμφωνίας για αγορά βρετανικών αρμάτων. Για τη σχετική διευθέτηση η κυβέρνηση Μπλερ είχε εξουσιοδοτήσει τον στρατιωτικό ακόλουθο της πρεσβείας στην Αθήνα. Εκείνο το πρωινό, στις 9, ο Στίβεν Σόντερς ξεκίνησε για να υπογράψει. Τον προλαβαίνουν στον δρόμο οι Κουφοντίνας και Ξηρός. Η συμφωνία τελικά δεν "έκλεισε ποτέ", και αντί για τα Βρετανικά άρματα, πήραμε τα γνωστά, Λέοπαρντ, τα γερμανικά, επί υπουργίας Γ. Παπαντωνίου.

===
Η είδηση που μάλλον δεν κόμισε και καμία τρομερή γλαύκα στην Αθήνα:

Αμοιβή ύψους άνω των πέντε εκατομμυρίων ευρώ έλαβαν δύο πρώην βουλευτές του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) από την εταιρεία Krauss-Maffei-Wegmann, σύμφωνα με δημοσίευμα της SueddeutscheZeitung. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, οι φερόμενες δωροδοκίες συνδέονται με ύποπτες συμφωνίες του ομίλου εξοπλιστικών του Μονάχου στην Ελλάδα.

«Η KMW πλήρωσε κρυφά σε μια εταιρεία συμβούλων δύο πρώην βουλευτών του SPD την περίοδο 2000-2005 πάνω από 5 εκατομμύρια ευρώ» επισημαίνεται στο δημοσίευμα και τονίζεται ότι «αυτό αποκαλύφθηκε στο πλαίσιο εσωτερικής έρευνας σχετικά με δύο συμφωνίες για τεθωρακισμένα». Αφορμή της έρευνας, την οποία ζήτησε η ίδια η KMW, ήταν υποτιθέμενες δωροδοκίες σε συμφωνίες με την Ελλάδα.

Ο όμιλος, συνεχίζει το δημοσίευμα, πούλησε την τελευταία δεκαετία τεθωρακισμένα τύπου προς την Αθήνα Leopard -2 και οβιδοβόλα αξίας περίπου δύο δισεκατομμυρίων ευρώ. Η προετοιμασία και η σύναψη της συμφωνίας για τα τεθωρακισμένα έγιναν ιδιαίτερα σε αυτά τα χρόνια, στα οποία, σύμφωνα με την έρευνα, οι δύο πολιτικοί της SPD, Ντάγκμαρ Λουκ και Χάιντς-Άλφρεντ Στάινερ, έλαβαν από την KMW, μέσω εταιρείας με το όνομα «BFS», την αμοιβή ύψους εκατομμυρίων ευρώ. «BFS» σημαίνει «Γραφείο Συμβούλων για την Νοτιοανατολική Ευρώπη» εξηγεί η εφημερίδα και προσθέτει ότι ο κ. Λουκ ήταν μέλος της Ομοσπονδιακής Βουλής από το 1980 ως το 1990 και είχε ήδη τότε εξαιρετικές διασυνδέσεις με την Ελλάδα, ενώ ο κ. Στάινερ ήταν μέλος του Κοινοβουλίου από το 1980 ως το 1994 και υπήρξε κατά καιρούς αντιπρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας.

Η KMW ανέθεσε την έρευνα στην εταιρεία PwC (Price WaterhouseCoopers), η οποία κατέληξε στο αποτέλεσμα ότι ο σκοπός της αμοιβής δεν είναι κατανοητός. Οι ελεγκτές ενεργοποιήθηκαν μετά την ομολογία ενός πρώην αγοραστή εξοπλιστικών στο υπουργείο Άμυνας στην Αθήνα στο τέλος του 2013, ότι είχε δωροδοκηθεί για τις συμφωνίες των τεθωρακισμένων από Έλληνες συμβούλους του γερμανικού ομίλου.

Η Εισαγγελία στην Αθήνα διεξάγει έρευνα σε βάρος του πρώην αγοραστή εξοπλιστικών, σε βάρος άλλων υπόπτων στην Ελλάδα και σε βάρος ενός πρώην μάνατζερ της KMW, αναφέρεται στο δημοσίευμα και επισημαίνεται ότι στην Εισαγγελία «Μόναχο Ι» βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία ελέγχου για φοροδιαφυγή εναντίον πρώην συνεργατών του ομίλου, καθώς δωροδοκίες δηλώθηκαν ψευδώς και είχαν λανθασμένα αφαιρεθεί ως δαπάνες από τον φόρο. Δεν είναι γνωστό εάν τα ευρήματα της έρευνας της PwC για τους Λουκ και Στάινερ έχουν παρουσιαστεί στην Εισαγγελία του Μονάχου.

«Το γεγονός ότι οι πληρωμές προς τους επί μακρόν βουλευτές της SPD ήρθαν στο φως κατά τις εσωτερικές έρευνες της KFW για τις συμφωνίες των τεθωρακισμένων, προκαλεί την υποψία ότι με αυτά τα χρήματα επηρεάστηκε η παραγγελία στην Αθήνα» υπογραμμίζει η εφημερίδα και αναφέρει ότι τόσο η KMW όσο και οι δύο πρώην βουλευτές «δεν θέλουν να δηλώσουν κάτι σχετικώς με το εάν ένα μέρος των χρημάτων διοχετεύθηκε πχ. σε πολιτικούς του τότε κυβερνώντος σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα». Ο όμιλος, καταλήγει η εφημερίδα, είχε δηλώσει πριν από μήνες ότι ούτε είχε δώσει δωροδοκίες ούτε είχε δώσει τέτοια εντολή σε κάποιον άλλον, αλλά η KMW δεν δηλώνει πλέον τίποτα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Περιμένοντας το Interstellar

“We’ve always defined ourselves by the ability to overcome the impossible. And we count these moments. These moments when we dare to aim higher, to break barriers, to reach for the stars, to make the unknown known. We count these moments as our proudest achievements. Are we lost on that? Perhaps, we’ve just forgotten that we are still pioneers. And we’ve barely begun. And that our greatest accomplishments cannot be behind us, because out destiny lies above us.”

Από το δεύτερο τρέιλερ, το οποίο μόλις βγήκε online, άρχισε να διαφαίνεται και το σενάριο σύμφωνα με το οποίο ο πλανήτης Γη ξεμένει από πρώτες ύλες, και ο Μακόνεχη ταξιδεύει προς αναζήτησή τους αφήνοντας πίσω την οικογένειά του. 

Και από ό,τι φαίνεται ο Νόλαν θα το κάνει και πάλι το θαύμα του.

«Ο Θεός να τους συγχωρήσει»

Για τον Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου, έναν από τους πρωτεργάτες του αγώνα της ΕΟΚΑ και στρατολόγο των πιο σπουδαίων αγωνιστών, έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα. Έχουν γραφτεί και πολλά αρνητικά, κυρίως από ανιστόρητους, που στην άγνοια και τη μισαλλοδοξία τους προσπάθησαν να τον μειώσουν διαγράφοντας κορυφαία γεγονότα του βίου του. Όμως, παρόλο που μεσολαβούν δεκαετίες συνεχίζουμε (όσοι νεότεροι ενδιαφέρονται) να μαθαίνουμε την πραγματική ιστορία μέσα από ντοκουμέντα, και όσο μαθαίνουμε τόσο πιο ευλαβικά γονατίζουμε μπροστά σε τέτοιας ποιότητας ανθρώπους του τόπου μας.

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί ένα νέο βιβλίο με τίτλο: «Από την Κύπρο στις Σεϋχέλλες - Χρονικό εξορίας». Είναι της Βαρβάρας Παπασταύρου Κορωνιωτάκη, πανεπιστημιακός της Συγκριτικής Λογοτεχνίας, αλλά προπάντων θυγατέρας του Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου, μόλις τριών ετών παιδάκι όταν η αποικιοκρατία εξόρισε τον προστάτη της οικογένειάς της και τον κράτησε μακριά της για τρία ολόκληρα χρόνια. (Την Παρασκευή, στις 7.30, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου στο οίκημα του Συνδέσμου Αγωνιστών από τον ιστορικό Πέτρο Παπαπολυβίου).

Η εξορία του Παπασταύρου, όπως και του Κυρηνείας Κυπριανού και του Πολύκαρπου Ιωαννίδη, πέρασαν στο περιθώριο, γιατί από τη μια προβλήθηκε υπέρμετρα και σκόπιμα μόνο η εξορία του Μακαρίου (η μακαριολατρεία των Κυπρίων έπρεπε να τρέφεται συνέχεια με μύθους για να μεγαλώνει) και από την άλλη, και οι τρεις διαφώνησαν έντονα και συγκρούστηκαν με τον Μακάριο για την εγκατάλειψη της Ένωσης. «Πλήρωσε το αντίτιμο της γνώμης του, όταν την επόμενη μέρα της άφιξής του στο νησί, τρία χρόνια μετά τη σύλληψή του, στις 10 Μαρτίου 1959, κατ΄ εντολήν του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, επαύθη από τα καθήκοντά του στον ναό της Φανερωμένης», όπως διαβάζουμε στο βιβλίο. Την επόμενη μέρα της επιστροφής του, απολύθηκε!

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι ότι δημοσιεύονται για πρώτη φορά χειρόγραφες επιστολές του προς την οικογένειά του από τις Σεϋχέλλες και από το περιεχόμενό τους διαπιστώνει κανείς πόσο σπάνιοι ήταν οι άνθρωποι που έκαναν τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. Σπάνιοι, όχι μόνο με τα σημερινά μέτρα της κομπίνας και του ωφελιμισμού.

Μόνο ένα παράδειγμα: Ο Παπασταύρος, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά του και τον αγώνα της Κύπρου, έγραφε στη σύζυγό του ότι η αποικιοκρατική κυβέρνηση αποφάσισε να πληρώνει πενήντα λίρες το μήνα για συντήρηση της οικογένειάς του. 

«Σκέφθηκα πολύ αν έπρεπε να δεχθώ την προσφοράν αυτήν. Συνεζήτησα το ζήτημα και με τους εδώ (τους συνεξόριστους, εννοεί) και κατέληξα να το δεχθώ». Στη συνέχεια ζητά από τη σύζυγό του, που είχε να θρέψει πέντε παιδιά, ότι μόλις λάβει την επιστολή του πρέπει να ενημερώσει αμέσως τον άγιο Σαλαμίνος και την Επιτροπεία της Φανερωμένης, όπου ήταν ιερέας πριν από την εξορία, «ότι του λοιπού δεν θα δέχεσαι τον μισθόν μου». Αφού δηλαδή θα έπαιρνε τις πενήντα λίρες της κυβέρνησης δεν θεωρούσε δίκαιο να παίρνει και το μισθό του ιερέα, παρόλο που εξορίστηκε για την εκκλησιαστική και πατριωτική δράση του και ήταν υποχρέωση της Αρχιεπισκοπής να καταβάλλει τουλάχιστον το μισθό του για να μην πεινάσουν τα παιδιά του. «Είναι δίκαιον, οι διαπράξαντες το ανοσιούργημα να στερήσουν μίαν οικογένειαν από τον προστάτην της, να πληρώσουν τουλάχιστον, τα έξοδα συντηρήσεώς της», έγραφε στις 26 Ιουνίου 1956, τρεις μήνες μετά τη σύλληψή του. Αυτά, για να κάνουμε και κάποιες συγκρίσεις με όσα μας συμβαίνουν σήμερα από την απληστία και τη νεοκυπριακή κουλτούρα.

Υ.Γ. Σε άλλη επιστολή γράφει για τη λογοκρισία που κάνουν οι αποικιοκράτες στην αλληλογραφία τους. «Ο Θεός να τους συγχωρήσει. Κάμετε υπομονήν και μην στενοχωριέστε. Άλλαι μεν αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα όμως ο Θεός κελεύει». Άντε να κατανοήσουμε οι σημερινοί τέτοια αίσθηση αυτοσεβασμού.

Άριστος Μιχαηλίδης

My Way

Σαν σήμερα το 1998, ο Φρανκ Σινάτρα αποχαιρέτησε τούτο τον κόσμο έπειτα από μία ακόμα καρδιακή προσβολή, που έμελλε να ήταν και η τελευταία. Οι γνώμες διίστανται γύρω από το αν η δική του ερμηνεία ήταν η καλύτερη ή του Elvis, σημασία έχει ότι το My Way, που πρωτοακούστηκε από τον Σινάτρα το 1969, είναι ένας ύμνος στην ατομικότητα, και τη σημασία του να χαράζουμε τον δρόμο με βάση τα δικά μας θέλω και πιστεύω, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των επιλογών μας, και χτίζοντας την ακεραιότητα του χαρακτήρα μας.

Είναι η λυρική απόδοση εκείνου που έλεγε και η Άυν Ραντ: "Δεν είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις τη ζωή μέσα από τα μάτια των άλλων. Μείνε στη δική σου οπτική, κρατήσου από τη δική σου κρίση, γνωρίζεις πώς έχουν τα πράγματα. Αυτή την αλήθεια πες την δυνατά, σαν την πιο ιερή προσευχή, και μην αφήσεις κανέναν άλλον να σε πείσει για κάτι το διαφορετικό.”

Η μελωδία ανήκε σε ένα παλιό γαλλικό τραγούδι (Comme d'habitude), και οι εντελώς διαφορετικοί αγγλικοί στίχοι γράφτηκαν από τον Πολ Άνκα.