Ο πόλεμος εναντίον της αλήθειας

Με τον αχανή μηχανισμό προπαγάνδας του ο Βλαδίμηρος Πούτιν έχει καταφέρει να πείσει αρκετούς Ρώσους -και όχι μόνο- ότι η μεταβατική κυβέρνηση στην Ουκρανία αποτελείται από Ναζί και φασίστες. Και παρόλο που πράγματι υπήρξαν κάποια τέτοια στοιχεία ανάμεσα στο πλήθος των διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, και οπωσδήποτε υπάρχουν υπερεθνικιστικές στον συνασπισμό που αντιστέκεται στη Ρωσία, είναι ξεκάθαρο ψέμα το ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι φασιστική.

Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τους αριστερόστροφους αναλυτές στη Δύση από το να... χάψουν ότι οι ΗΠΑ με κάποιο τρόπο εξυφαίνουν κάποιο είδος συνωμοσίας με τη «φασιστική» χούντα στην Ουκρανία.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολύ παλιά ιστορία. Πρωτοπόρος αυτής της «λογικής» ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν. Εκείνος άρχισε να διακηρύττει δεξιά και αριστερά πως όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα πρέπει να ανακηρύσσονται σε «φασίστες», συμπεριλαμβανομένων και των μπολσεβίκων συντρόφων του, όπως ο Λέων Τρότσκι (τον οποίον ο Στάλιν δολοφόνησε), αρκετών αξιωματούχων του Κόκκινου Στρατού (τους οποίους εκτέλεσε), καθώς και αμέτρητους Ουκρανούς (τους οποίους εξαφάνισε). Ήταν τότε που έλεγε χαρακτηριστικά πως ακόμα και το να αναφέρεις τον δημιουργημένο από ανθρώπινα αίτια, δηλαδή το δικό του χέρι, λιμό, συνιστούσε τρανή απόδειξη πως είσαι πράκτορας των Ναζί.

Στη θεωρία του περί «κοινωνικού φασισμού», κάθε ομάδα ή κόμμα που ήταν σοσιαλιστικό, σοσιαλδημοκρατικό ή προοδευτικό, χωρίς να ακολουθεί όμως πιστά τις ντιρεκτίβες του Στάλιν, έπρεπε να αποκαλείται «φασιστικό». Και κάπως έτσι, οι προπαγανδιστές του κομμουνισμού μαζί με τους συμμάχους τους στη διανόηση κατέληξαν τελικά να κατηγορούν -είναι η γνωστή μέθοδος του αυτοματισμού- οτιδήποτε που δεν τους αρέσει για φασισμό. Είναι αυτό που οδήγησε τον Τζωρτζ Όργουελ στο να παρατηρήσει ότι η λέξη «φασισμός», δεν έχει πλέον κανένα νόημα άλλο, πέρα από το να δηλώνει «εκείνο που δεν είναι αρεστό».

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το να βλέπεις τον Πούτιν, έναν πρώην πράκτορα της KGB, να αναβιώνει αυτή τη ρητορική, ειδικά αν αναλογιστείς τη δική του συμπεριφορά που είναι αμιγώς φασιστική. Ο Πούτιν είναι ένας κορπορατιστής (το οικονομικό σύστημα του φασισμού). Είναι δικτατορικός ηγέτης, αν και χαρισματικός, που κάνει ό,τι θέλει την Εκκλησία, τον ιδιωτικό τομέα, την εργασία και τα μίντια, προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες της κεντρικής διαχείρισης του κράτους υπό μία εθνικιστική σημαία. Όπως το έθεσε και η Κάθυ Γιανγκ στο RealClearPolitics, ο Πούτιν τρέφει τους δικούς του ανόητους υπερεθνικιστικές στην Ουκρανία, και όχι μόνο.

Ασφαλώς η εκστρατεία της ρώσικης προπαγάνδας δεν περιορίζεται μόνο στη χρήση και κατάχρηση της «φ» λέξης. Χρησιμοποιεί όλους τους τρόπους προκειμένου να εκμεταλλευτεί και να αλλοιώσει γεγονότα ή να «πειράξει» εικόνες.

Θα ήταν πάντως καλό αν αυτή η... αναθέρμανση του KGB-ίτικης εξαπάτησης προκαλούσε κάποια ενδοσκόπηση και στα του οίκου της Δύσης αναφορικά με τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις που είχαν προκαλέσει οι Σοβιετικοί. Όχι ότι δεν υπάρχουν και εντός των τοιχών διάφοροι περίεργοι, αλλά η αλήθεια είναι οι Σοβιετικοί δεν χάνουν καμία ευκαιρία χωρίς να την εκμεταλλευτούν παραβιάζοντας κάθε έννοια πραγματικότητας προκειμένου να περάσουν το δικό τους «μήνυμα».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της δολοφονίας του Τζον Κένεντι. Αμέσως μετά τον θάνατό του, οι Σοβιετικοί άρχισαν να «καλλιεργούν» πολλούς «ανεξάρτητους» αθρογράφους και συγγραφείς, όπως ο πρώην κομμουνιστής, Γερμανός, Γιοακίμ Γοέστεν. Στο βιβλίο του Oswald:Assasin or Fall Guy?, το οποίο ήταν το πρώτο που ασχολήθηκε με το θέμα, ο Γοέστεν ανακαλύπτει ότι ο Κένεντι δολοφονήθηκε από -ποιον άλλον;- τη CIA, φυσικά.

Όταν άνοιξε όμως ο φάκελος Μιτρόκιν, που περιείχε μέσα αρχεία ενός πρώην βιβλιοθηκάριου της KGB, τη δεκεαετία του 1990, μάθαμε ότι ο Γοέστεν, χρηματοδοτείτο από την KGB. Αυτό το βιβλίο όμως, ήταν μία από τις διάφορες ανάλογες προσπάθειες που είχαν γίνει, προκειμένου να παραμορφωθεί ο τρόπος με τον οποίο συζητούσαμε για τη δολοφονία Κένεντι, και εν τέλει την ίδια την κοινωνία. Ποιος ξεχνάει την ταινία του Όλιβερ Στόουν, που ήταν η φυσική προέκταση της γραμμής που επιχείρησε και πέτυχε να περάσει η σοβιετική κατασκοπία;

Ή ποιος ξεχνάει ότι το 1980, οι Σοβιετικοί ξεδίπλωσαν τον μηχανισμό τους προκειμένου να προπαγανδίσουν ότι οι ΗΠΑ δημιούργησαν το AIDS ως μέρος ενός βιολογικού πολεμικού προγράμματος. Το πρώτο εξάμηνο του 1987, κάπου 40 εφημερίδες αναπτυσσόμενων χωρών αναπαρήγαγαν την "είδηση".

Είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς πόση αντιαμερικάνικη αφήγηση περιείχε το DNA της KGB. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως ο πόλεμος του Πούτιν εναντίον της αλήθειας για την υπόθεση της Ουκρανίας είναι η πιο πρόσφατη μάχη σε έναν πολύ παλιό πόλεμο.

Jonah Goldberg, National Review