Ο θαυμασμός μου για την αποτελεσματικότητα του κολοσσιαίου και παντοδύναμου οργανισμού της KGB (σήμερα FSB) είναι ειλικρινής και απεριόριστος. Ως ιστορικό φαινόμενο μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη βρεφική αφέλεια των πειθήνιων οργάνων της -παγκοσμίως και παρ' ημίν- που έχουν την εντύπωση ότι είναι κομμουνιστές. Από τους πλέον πετυχημένους χαρακτηρισμούς εκείνων που πιστεύουν -τυφλά- ό,τι τους σερβίρει η ρωσική προπαγάνδα, είναι η φράση που είπε ο Λένιν, αλλά ασφαλώς επανέλαβε ο Στάλιν : "Οι χρήσιμοι ηλίθιοι"
Εκτός από το θαυμασμό μου για την επιτυχία αυτού του μοναδικού οργανισμού, έχω και την απορία -ακόμη αναπάντητη- πώς αντιλαμβάνονται σε κάθε περίπτωση την "γραμμή" της KGB και συντάσσονται αυτομάτως κατά κάποιον μεταφυσικό μάλλον τρόπο ακαριαίως και ομοιόμορφα. Για να μην σπαταλήσω τον χώρο, θα αναφέρω μόνο το παράδειγμα του σμήνους από χιλιάδες μικρά μαύρα, αλλά θορυβώδη πουλάκια (τα ψαρόνια) που πετάνε σαν σύννεφο και αλλάζουν κατεύθυνση όλα διά μιας! Το ίδιο βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ να κάνουν οι σαρδέλες. Είναι χαρακτηριστικό της συλλογικότητας, που απαιτεί βεβαίως απόλυτη αναστολή σκέψεως και πρωτοβουλίας.
Προ πολλών ετών, θυμάμαι ότι οι στρατιώτες τραγουδούσαν το εμβατήριο: "Έχω μια αδερφή / κουκλίτσα αληθινή / τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ." Όχι πλέον. Κοντά στο Πολυτεχνείο υπήρχε ένα μαρμάρινο άγαλμα κόρης που υπέφερε αλυσοδεμένη. Η "Βόρεια Ήπειρος". Το άγαλμα ενοχλούσε τους κομμουνιστές και το βανδάλισαν. (Το μίσος αυτού του κόμματος για την Ελλάδα είναι βαθύτατο.)
Είχα την τύχη να κάνω ένα ταξίδι στην Αλβανία, στα μέσα της δεκαετίας του '80, με τον Γεώργιο Ράλλη και δύο τρεις άλλους, κυνηγούς. Έγραψα τις εντυπώσεις μου σε στυλ τουριστικού ρεπορτάζ, κατά προτροπήν της Ελένης Βλάχου, σε σειρά άρθρων στην "Καθημερινή". Η εφημερίδα έλαβε σειρά επιστολών που με αποκαλούσαν φασίστα. (Έγραψαν και μερικοί δεξιοί που είχαν ενοχληθεί γιατί είχα επαινέσει το εκπαιδευτικό σύστημα, και την καθαριότητα στα ελληνόφωνα σχολεία της Β. Ηπείρου ως καλύτερα από τα ελληνικά.)
Εκτός από το θαυμασμό μου για την επιτυχία αυτού του μοναδικού οργανισμού, έχω και την απορία -ακόμη αναπάντητη- πώς αντιλαμβάνονται σε κάθε περίπτωση την "γραμμή" της KGB και συντάσσονται αυτομάτως κατά κάποιον μεταφυσικό μάλλον τρόπο ακαριαίως και ομοιόμορφα. Για να μην σπαταλήσω τον χώρο, θα αναφέρω μόνο το παράδειγμα του σμήνους από χιλιάδες μικρά μαύρα, αλλά θορυβώδη πουλάκια (τα ψαρόνια) που πετάνε σαν σύννεφο και αλλάζουν κατεύθυνση όλα διά μιας! Το ίδιο βλέπουμε στα ντοκιμαντέρ να κάνουν οι σαρδέλες. Είναι χαρακτηριστικό της συλλογικότητας, που απαιτεί βεβαίως απόλυτη αναστολή σκέψεως και πρωτοβουλίας.
Προ πολλών ετών, θυμάμαι ότι οι στρατιώτες τραγουδούσαν το εμβατήριο: "Έχω μια αδερφή / κουκλίτσα αληθινή / τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ." Όχι πλέον. Κοντά στο Πολυτεχνείο υπήρχε ένα μαρμάρινο άγαλμα κόρης που υπέφερε αλυσοδεμένη. Η "Βόρεια Ήπειρος". Το άγαλμα ενοχλούσε τους κομμουνιστές και το βανδάλισαν. (Το μίσος αυτού του κόμματος για την Ελλάδα είναι βαθύτατο.)
Είχα την τύχη να κάνω ένα ταξίδι στην Αλβανία, στα μέσα της δεκαετίας του '80, με τον Γεώργιο Ράλλη και δύο τρεις άλλους, κυνηγούς. Έγραψα τις εντυπώσεις μου σε στυλ τουριστικού ρεπορτάζ, κατά προτροπήν της Ελένης Βλάχου, σε σειρά άρθρων στην "Καθημερινή". Η εφημερίδα έλαβε σειρά επιστολών που με αποκαλούσαν φασίστα. (Έγραψαν και μερικοί δεξιοί που είχαν ενοχληθεί γιατί είχα επαινέσει το εκπαιδευτικό σύστημα, και την καθαριότητα στα ελληνόφωνα σχολεία της Β. Ηπείρου ως καλύτερα από τα ελληνικά.)
Την ίδια εποχή, την ώρα που μιλούσα για το θέμα στην εκπομπή της Κατερίνας Δασκαλάκη στον 9,84, ο σταθμός μας πήρε εξοργισμένα τηλεφωνήματα που απαιτούσαν να βγάλουν από "τον αέρα" αυτόν το φασίστα. Αυτά προ τριάντα ετών.
Ο λόγος που αναφέρω εν εκτάσει αυτή την ανάμνηση, είναι ότι μόλις έγινε η εξέγερσις στην Ουκρανία, αυτομάτως οι αντιστασιακοί χαρακτηρίστηκαν υποκινούμενοι από φασίστες. Το ίδιο έγινε και κατά την αντίσταση στις Βαλτικές χώρες που είχαν υποστεί τα ίδια ακριβώς. Κατοχή, καταπίεση και "ρωσοποίηση", όπως και αλλού. Ελληνική εφημερίδα -εκδιδόμενη στην Ελλάδα δηλαδή- σε μακροσκελές άρθρο που έχει το άρωμα συστρατεύσεως με τα ρωσικά, χαρακτηρίζει τη βαρώνη Άστον ως ανήμπορη να διακρίνει τους φασίστες. Ο κ. Βενιζέλος κατηγορήθηκε για το ίδιο. Ωστόσο μία Ουκρανή, τόνισε σε εκπομπή της ΔΤ, ότι πολλοί Ουκρανοί μπορεί -έπειτα από μακροχρόνια βάναυση επιβολή της ρωσικής γλώσσας- να είναι ρωσόφωνοι. Ακόμα και ρωσόφιλοι. Αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι όλοι Ουκρανοί, αγαπούν την πατρίδα τους και την ελευθερία που τόσο σπάνια γνώρισαν.
Μέσα στην αυτόματα συμπαράταξη, αριστερός συνομιλητής μου, σχολίασε ευτυχής ότι "τώρα πήραν την Κριμαία, άντε να πάρουν και τα υπόλοιπα". Ποια χώρα έχει σειρά; Τα βάσανα και οι συμφορές που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου και της περιοχής από τους κομμουνιστές, εδώ αγνοούνται, ή αποσιωπούνται, και ακόμα συνεχίζεται η ακαταπόνητη προσπάθεια δικαιολογήσεως του συμμοριτοπόλεμου. Το 1943 παιδιά στου Ζωγράφου τραγουδούσαν κάλαντα: "Ο Τιμοσένκο έρχεται, κι όλους τους καταδέχεται απ' τη, απ' τη Βεσσαραβία. Ζήσε αρχόντισσα Ρωσία." Δεν ήρθε όμως γιατί ο Στάλιν τους πούλησε κυνικότατα. Εμφύλιος.
H KGB ζει και βασιλεύει. Ο Πούτιν άρχισε την καριέρα του ως πράκτορας, κατασκοπεύοντας φοιτητές. Η εξουσία -αλλά και η οικονομία- σε μεγάλο βαθμό είναι στα χέρια της KGB, περισσότερο από ποτέ. Η διαφορετική γνώμη είναι πολύ επικίνδυνο σπορ στη Ρωσία. Εδώ πάντως η "πρόοδος" συμπαρίσταται. Περιέργως ίσως, έχω μεγάλη συμπάθεια, αγάπη μπορώ να πω, για τη Ρωσία, τον πολιτισμό της και τους ανθρώπους. Και για αυτό τους συμπονώ τόσο. Για τη δυστυχία που τους έτυχε με τους Μπολσεβίκους. Και σε μας... παραλίγο. Ή ακόμη;
ΕΣΤΙΑ / Του Τηλέμαχου Μαράτου / 8 Μαρ. 2014
Ο λόγος που αναφέρω εν εκτάσει αυτή την ανάμνηση, είναι ότι μόλις έγινε η εξέγερσις στην Ουκρανία, αυτομάτως οι αντιστασιακοί χαρακτηρίστηκαν υποκινούμενοι από φασίστες. Το ίδιο έγινε και κατά την αντίσταση στις Βαλτικές χώρες που είχαν υποστεί τα ίδια ακριβώς. Κατοχή, καταπίεση και "ρωσοποίηση", όπως και αλλού. Ελληνική εφημερίδα -εκδιδόμενη στην Ελλάδα δηλαδή- σε μακροσκελές άρθρο που έχει το άρωμα συστρατεύσεως με τα ρωσικά, χαρακτηρίζει τη βαρώνη Άστον ως ανήμπορη να διακρίνει τους φασίστες. Ο κ. Βενιζέλος κατηγορήθηκε για το ίδιο. Ωστόσο μία Ουκρανή, τόνισε σε εκπομπή της ΔΤ, ότι πολλοί Ουκρανοί μπορεί -έπειτα από μακροχρόνια βάναυση επιβολή της ρωσικής γλώσσας- να είναι ρωσόφωνοι. Ακόμα και ρωσόφιλοι. Αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι όλοι Ουκρανοί, αγαπούν την πατρίδα τους και την ελευθερία που τόσο σπάνια γνώρισαν.
Μέσα στην αυτόματα συμπαράταξη, αριστερός συνομιλητής μου, σχολίασε ευτυχής ότι "τώρα πήραν την Κριμαία, άντε να πάρουν και τα υπόλοιπα". Ποια χώρα έχει σειρά; Τα βάσανα και οι συμφορές που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου και της περιοχής από τους κομμουνιστές, εδώ αγνοούνται, ή αποσιωπούνται, και ακόμα συνεχίζεται η ακαταπόνητη προσπάθεια δικαιολογήσεως του συμμοριτοπόλεμου. Το 1943 παιδιά στου Ζωγράφου τραγουδούσαν κάλαντα: "Ο Τιμοσένκο έρχεται, κι όλους τους καταδέχεται απ' τη, απ' τη Βεσσαραβία. Ζήσε αρχόντισσα Ρωσία." Δεν ήρθε όμως γιατί ο Στάλιν τους πούλησε κυνικότατα. Εμφύλιος.
H KGB ζει και βασιλεύει. Ο Πούτιν άρχισε την καριέρα του ως πράκτορας, κατασκοπεύοντας φοιτητές. Η εξουσία -αλλά και η οικονομία- σε μεγάλο βαθμό είναι στα χέρια της KGB, περισσότερο από ποτέ. Η διαφορετική γνώμη είναι πολύ επικίνδυνο σπορ στη Ρωσία. Εδώ πάντως η "πρόοδος" συμπαρίσταται. Περιέργως ίσως, έχω μεγάλη συμπάθεια, αγάπη μπορώ να πω, για τη Ρωσία, τον πολιτισμό της και τους ανθρώπους. Και για αυτό τους συμπονώ τόσο. Για τη δυστυχία που τους έτυχε με τους Μπολσεβίκους. Και σε μας... παραλίγο. Ή ακόμη;
ΕΣΤΙΑ / Του Τηλέμαχου Μαράτου / 8 Μαρ. 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου