Ο Τσάβες, λέει ο “έγκυρος” αναλυτής της Καθημερινής και του Σκάι, δεν ήταν δικτάτορας. Και δεν ήταν δικτάτορας ούτε τύραννος, γιατί έβγαινε με εκλογές. Σαν τον Χίτλερ. Και ήταν και πολύ αγαπητός από τον λαό. Σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου δηλαδή, τον οποίο άλλωστε λατρεύουν ακόμα πολλοί συμπολίτες μας. Τι σημασία έχει πόσο βαθειά μας κατέστρεψε, ειδικά τη δική μου τη γενιά και τουλάχιστον άλλη μία, πολύ περισσότερο από το έργο του μετράει σαν αποδεικτικό στοιχείο πετυχημένης διακυβέρνησης η δημοφιλία του εκάστοτε ηγέτη.
Και λέει λοιπόν ότι πήγε πολύ καλά η οικονομία της. Βέβαια. Μπορεί να πήγε πολύ χειρότερα από τη Χιλή που εδώ και 30 χρόνια μονίμως ανεβαίνει, αλλά η Ελλάδα θα πρέπει να θαυμάζει τη Βενεζουέλα. Τι ακούμε Χριστέ μου.
===
Τριάντα χρόνια πριν, η Χιλή ήταν μια χαμένη υπόθεση. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση στη δεκαετία του ’70 είχε διαλύσει την οικονομική ζωή της χώρας προκαλώντας αποδυνάμωση στον κοινωνικό ιστό της και οδηγώντας στο πραξικόπημα. Δεδομένης της τραγικότητας της κατάστασης, δεν είναι καθόλου παράδοξο το ότι η οικονομία της Χιλής ήταν πολύ πίσω από άλλων χωρών της Λ.Αμερικής όπως το Μεξικό, η Βενεζουέλα, η Αργεντινή, οικονομίες που είχαν το διπλό κατά κεφαλήν εισόδημα.
Αντιλαμβανόμενη η κυβέρνηση το αδίεξοδο της κατάστασης, άρχισε να υιοθετεί μεταρρυθμίσεις υπέρ της ανοιχτής αγοράς. Είναι χαρακτηριστικό πως η μεταμόρφωση της χώρας είχε ξεκινήσει από τις συντάξεις με τους εργαζόμενους στις αρχές του 1980 να καταβάλουν το 10% του εισοδήματός τους σε ειδικό λογαριασμό συνταξιοδότησης. Το συγκεκριμένο σύστημα, εφαρμόστηκε υπό τον José Piñera, και συνέβαλε ιδιαίτερα στην ελάφρυνση της φορολογίας, στη μείωση των εξόδων και την αύξηση εισόδων ενώ παρήγαγε ένα 50-100% αύξησης των συνταξιοδοτικών οφελών.
Ο αριθμός των ανθρώπων που ήταν κάτω από το όριο της φτώχιας έπεσε από το 40% στο 20% από το 1985 μέχρι το 1997, και στο 15.1% το 2009. Το δημόσιο χρέος είναι κάτω από το 10% του ΑΕΠ ενώ μετά το 1983 το ΑΠΕ αυξανόταν με μέσο όρο 4.6% το έτος. Η Χιλή, που φρόντισε να αρκεστεί σε ένα μικρό κυβερνητικό σχήμα, είναι σήμερα στην πρώτη θέση (1η) στην περιοχή της σε ό,τι αφορά την ελευθερία (η οικονομική ελευθερία φέρνει και την πολιτική), και στην έβδομη (7η) στον κόσμο, πιο μπροστά και από τις ΗΠΑ.
Σύμφωνοι, η Χιλή δεν έχει πετύχει την εντυπωσιακή ανάπτυξη του Χονγκ Κονγκ, ούτε της Σιγκαπούρης, των δύο χωρών με τις πιο ελεύθερες αγορές του πλανήτη, ωστόσο το κατά κεφαλήν της εισόδημα έχει αυξηθεί κατά 130%, την ώρα που τα υπόλοιπα κράτη της Λατινικής Αμερικής σημειώνουν πολύ πιο μέτρια ανάπτυξη (ή και καθόλου, όπως συμβαίνει με την τραγική περίπτωση τηςΒενεζουέλας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου