Ζούμε υπό καθεστώς φασισμού. Όχι επειδή ήταν αυτή που ήταν η μεταπολίτευση, όχι για τα ΜΜΕ, όχι για το ΔΝΤ, την παρακμή στον πολιτισμό και την ασφάλεια. Αλλά επειδή έτσι προκύπτει από τον ίδιο τον ορισμό.
Φασισμός: η πολιτική φιλοσοφία, το κίνημα ή το καθεστώς που υμνεί το έθνος (…αλλά όχι όταν έχουμε συνθήματα “έξω οι Αμερικάνοι από τις βάσεις”, “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ”, κλπ…) και τάσσεται υπέρ της κεντρικής διαχείρισης της οικονομίας.
Στον κομμουνισμό η υποταγή υφίσταται προς το κόμμα. Στον φασισμό προς τον ηγέτη.
Στον κομμουνισμό τα μέσα παραγωγής περνάνε απευθείας στο κράτος. Στον φασισμό δεν έχει τόση σημασία ποιος ελέγχει τα μέσα παραγωγής, αν τα άτομα δηλαδή έχουν τίτλους ιδιοκτησίας, αρκεί το κράτος να είναι αυτό που διαχειρίζεται και “τρέχει” την οικονομία, αρκεί να παίρνει δηλαδή αυτό που προκύπτει από την παραγωγή, την περιουσία του άλλου, κάτι το οποίο εύκολα κάνει κανείς μέσω αύξησης των τιμών, της φορολογίας έμμεσης ή και άμεσης όπως για παράδειγμα με μέτρα τύπου “χαράτσι”.
Με άλλα λόγια, το υπάρχον σύστημα της Ελλάδας είναι ο φασισμός, το έτερο τέκνο του σοσιαλισμού.
Σε μια τέτοια χώρα όπως η δική μας, όπου η μήτρα είναι παντού, προκύπτει ως φυσικό επακόλουθο τα παιδιά της να συναγωνίζονται μέχρις εσχάτων για το ποιο από τα δύο την αγαπάει καλύτερα.
Κατά παράδοση εκείνος που υπερκρατούσε συστηματικά ήταν ο εργατικός σοσιαλισμός (μαρξισμός-σταλινισμός), τον οποίο νομιμοποίησε ως γνωστόν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που επί θητείας του δόθηκε η μισή Κύπρος στους Τούρκους. Με τα χρόνια όμως και το “τυράκι” της δημοκρατίας, ο κομμουνισμός μετονομάστηκε σε δημοκρατικό σοσιαλισμό (κεντροαριστερά). Φυσικά πρόκειται για τον ίδιο Μανωλιό, εκτός αν είσαι η Ρένα Δούρου που παραμυθιάζει σκόπιμα τον κόσμο, ο ΓΑΠ, ο Χομπσμπάουμπ που δικαιολογούσε τα εκατομμύρια των φόνων του Στάλιν, ο Λαζόπουλος, ο καράβλαχος αιώνιος ΠΑΣΟΚος ψηφοφόρος, ο Κανάκης, ή ο ευνουχισμένος -και μόνο στο χρηματιστήριο- αστός που όταν δεν κοιμάσαι όρθιος βαυκαλίζεσαι πως οι αριστεροί δεν κάνουν κουμάντο παντού.
Και τι κάνει ο μόνιμος κάτοικος του συστήματος βλέποντας την επιδιωκόμενη άνοδο της Χρυσής Αυγής να καλπάζει, έτοιμη να του πάρει το σκαλπ και κανά μεταξωτό σώβρακο; Βαφτίζει ό,τι δεν τον συμφέρει “ακροδεξιό”, αφού ούτως ή άλλως στην Ελλάδα για όλα αυτή φταίει και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που τρώει σχεδόν άνετα τα πρωτεία από την ανάλογη καραμέλα με τους Εβραίους. Πόσο μάλλον όταν είναι και “άκρα”! Και η παραμικρή αμφιβολία χάνει την όποια τύχη θα μπορούσε να είχε.
Ναι, η δεξιά φταίει για πολλά, αλλά δεν ήταν αυτή που κυβερνούσε 40 χρόνια. Ο ρόλος της ήταν περισσότερο κάτι σαν του ηθικού αυτουργού, παρά του φυσικού.
Τη σειρά στα πράγματα τη βάζει και πάλι το λεξικό. Σύμφωνα λοιπόν με τον Αγγλοσαξωνικό ορισμό, ως δεξιά ορίζεται εκείνο το μέρος του πολιτικού φάσματος που πρεσβεύει την πίστη στην παράδοση, τις αρχές και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Φυσικά δικαίωμα στην ιδιοκτησία δεν νοείται όταν αυτό που ανήκει σε εσένα ελέγχεται χωρίς τη θέλησή σου από κάποιον άλλον (πχ κράτος), εκτός κι αν σε λένε Μανώλη Γλέζο, Μανώλη Καψή, Τατσόπουλο, έχεις έδρα σε κάποιο ελληνικό Πανεπιστήμιο, κοκ. Κακώς βέβαια για όλους τους παραπάνω, αλλά η ιδιοκτησία συνδέεται άμεσα με την έννοια της ελευθερίας.
Κρίμα βέβαια που η ελληνική δεξιά είναι πουλημένη σε 100 μεριές, για αυτό και δεν ενδιαφέρθηκε να τελειώσει αυτή την παρερμηνεία, πριν καν αρχίσει.
Θα μπορούσε να δείξει πως οι φασίστες γενικά και οι ΝΑΖΙ ειδικά είχαν τόση σχέση με τη δεξιά και τον καπιταλισμό (στο σύστημα του οποίου έβλεπαν, όπως και ο Μαρξ, τους Εβραίους και είναι προφανώς γνωστή η συνέχεια αυτής της ταύτισης) όση σχέση είχε ποτέ και η ζωή μας τα 40 χρόνια με έννοιες όπως ελευθερία και δικαιοσύνη. Θα μπορούσε να δείξει πως φασισμός ίσον κομμουνισμός, θα μπορούσε να είχε σταματήσει και τους μεν και τους δε. Αλλά δεν μπόρεσε γιατί δεν ήθελε. Η δικαιολογία της 17Ν είναι αυτό που λέει και το όνομά της: δικαιολογία.
Έλληνες δεξιοί-αριστεροί σημειώσατε στο βόλεμα x.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου