Ο Ντόναλντ Τουσκ είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Είναι πολιτικός. Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι είναι Πολωνός. Οι Πολωνοί είναι οι καλύτεροι, ή τουλάχιστον από τους καλύτερους φίλους-σύμμαχους των ΗΠΑ σήμερα. Και φανατικοί αντί-Πουτινικοί. Σήμερα, ενώ γινόταν το σώσε στο Ευρωκοινοβούλιο, κάποια στιγμή δήλωσε κάτι που ξέφυγε από τα συνήθη οικονομικά: "Το Grexit θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην Ευρώπη και σε επίπεδο γεωπολιτικής."
Από την άλλη, πάλι σήμερα, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Βαλς, τουίταρε στα ελληνικά πως "η Ελλάδα είναι Ευρώπη" και πως "η Γαλλία αρνείται την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΖ". Τι θα πει αρνείται; Δηλαδή χθες τη δεχόταν;
Κυριακή κοντή γιορτή, αλλά μέχρι τότε προσωπικά θα συνεχίζω να πιστεύω ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παίζει μέχρι τελευταία στιγμή την τύχη της χώρας κυριολεκτικά στα ζάρια, ποντάροντας στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς που αλλάζουν με ρυθμούς που δεν τους αντιλαμβανόμαστε πάντα. Έχει πάρει απόφαση να φύγει από το γερμανικό γόρδιο δεσμό που δένει το σαθρό μεταπολιτευτικό σύστημα (καλώς) αλλά δεν έχει ιδέα για το πού θέλει να πάει (κάκιστα). Ή μάλλον για την ακρίβεια, δεν είναι ότι δεν έχει ιδέα, αλλά ότι νομίζει πως μπορεί να πάει όπου θέλει, και όπως θέλει, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες για τη χώρα και το μέλλον της. Θέλει να πάει στη Ρωσία και στην τράπεζα των BRICS, αλλά θέλει να αποτελεί θέλγητρο και για τις ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι και οι δύο, για τους δικούς τους λόγους, μας θέλουν βασικά χρεοκοπημένους, αλλά επίσης ότι και οι δύο έχουν σοβαρά ανοιχτά θέματα. Για παράδειγμα η Ρωσία που έχει και κουβαλάει τους δικούς της γόρδιους ολιγαρχικούς δεσμούς και όχι μόνο, έχει τον γνωστό της αυταρχισμό τον οποίο πολύ ζηλεύει η συγκυβέρνηση και ήδη εφαρμόζει, όπως και έναν γνωστό ιμπεριαλισμό που αναθερμένεται με όρους ψυχροπολεμικούς. Οι ΗΠΑ από την άλλη έχουν μία κάπως περίπλοκη εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή, την ώρα που το ISIS μέσω Τουρκίας μεσουρανεί χωρίς να είναι ξεκάθαρο μέχρι τώρα πώς ακριβώς θέλει να το αντιμετωπίσει η υπερδύναμη, ενώ ο συνδυασμός με τη μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνικά νησιά δεν σε αφήνει και πολύ ήσυχο. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα, είναι ότι η συγκυβέρνηση δεν διαθέτει σοβαρό οικονομικό πρόγραμμα ανάκαμψης με ή χωρίς χρεωκοπία, εντός ή εκτός ευρώ, αφού είναι ένα καθαρά μαρξιστικό κόμμα στη χειρότερη, αμιγώς σοσιαλιστικό που θα επαναδιατυπώσει τον κορπορατισμό στην καλύτερη.
Το αν θα σώσει την Ελλάδα πάλι η θέση της ("με τη θάλασσα στην καρδιά της" όπως έγραφε το 2011 το Stratfor), και σε τι βαθμό, θα φανεί. Το μόνο σίγουρο φαίνεται να είναι πως αυτές τις μέρες κρίνονται τα πάντα, καθώς ζούμε εκείνη την περίοδο για την οποία θα γραφτούν πολλά-πολλά βιβλία, από όλες τις πλευρές των ενδιαφερομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου