Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Ο ορισμός της τυραννίας

O Σάββας Ξηρός έχει καταδικαστεί από την ελληνική δικαιοσύνη σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη, για συμμετοχή σε 5 δολοφονίες, ληστείες, εκρήξεις στη διάρκεια της δράσης του στην τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Είχε καταθέσει δύο φορές αίτημα για αποφυλάκιση και κατ' οίκον εγκλεισμό, είχαν όμως απορριφθεί και τα δύο από το Τριμελές Εφετείο Πειραιά. Τότε του είχαν συμπαρασταθεί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν σαν αντιπολίτευση να μην αφήνουμε (εμείς γενικώς και ειδικώς) το κράτος δικαίου "να εξοντώνει τους ανθρώπους". 

Να σημειωθεί, ότι στα 12 χρόνια φυλάκισης του, ο τρομοκράτης μαρξιστής Σάββας Ξηρός δεν έδειξε κανένα ίχνος μεταμέλειας, ούτε ζήτησε φυσικά ποτέ συγγνώμη για τις πράξεις του.

Σήμερα, η συγκυβέρνηση πλέον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποφάσισε να παραχαράξει τη σημασία της διάκρισης εξουσιών, και αγνοώντας προκλητικά τη δικαστική εξουσία, έκανε μία καθαρά πολιτική παρέμβαση, περνώντας νόμο που του δίνει πρακτικά ό,τι δεν του έδωσε το δικαστήριο, δηλαδή μία μίνι ελευθερία-μίνι φυλάκιση, μέσα στο σπίτι του, παρέα με τους συντρόφους του, την οικογένειά του και όλες τις ανέσεις του δικού του χώρου. 

Ρώτησαν το Μαξίμου, πάνω σε ποια λογική συνέβη αυτό, και απάντησε πάνω στο ότι "η δημοκρατία δεν εκδικείται". Έδωσε η κυβέρνηση δηλαδή μία απάντηση που χτυπάει περισσότερο στο θυμικό του πολίτη, αλλά περιγράφει απόλυτα το τι θα πει "λογική πλάνη' (fallacy). Πράγματι, η δημοκρατία δεν θα έπρεπε να εκδικείται, μόνο που αυτό είναι άσχετο με το θέμα και τείνει να γίνει αυταπόδεικτο από την ανάποδη πλευρά. Το να εκτελέσει την ποινή του ο Σάββας Ξηρός στη φυλακή επειδή εκεί, και μόνο εκεί, έκρινε η δικαιοσύνη ότι ανήκει, δεν είναι θέμα εκδίκησης απέναντι στον ίδιο, αλλά ζητούμενο απονομής δικαιοσύνης. Το να του προσφέρεις εσύ σαν κυβέρνηση, κάτι καλύτερο από αυτό που όρισε η δικαιοσύνη όμως και μάλιστα επικαλούμενος ανθρωπισμό και πολιτικά ιδεώδη, ίσως είναι μία μορφή εκδίκησης απέναντι στις οικογένειες των θυμάτων και τις χώρες τους που τόλμησαν και ζήτησαν την αυτονόητη εφαρμογή των κανόνων ενός κράτους δικαίου, το οποίο υποτίθεται ότι δομείται πάνω σε αυτή την καταραμένη διάκριση των εξουσιών, και όχι στις όποιες ιδεοληψίες, σκοπιμότητες και γεωπολιτικές εμμονές του κάθε εξουσιομανούς.

Όταν η εκτελεστική εξουσία παρακάμπτει και υποκαθιστά τη νομοθετική ή τη δικαστική, δεν έχουμε δημοκρατία. Έχουμε απλή και ξεκάθαρη τυραννία. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου