Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

American Sniper (2014)

Τραγική προπαγάνδα από τον φασίστα Κλιντ. Άκου τώρα, τζιχαντιστές να δίνουν στα παιδιά τους βόμβες κάνοντάς τα καμικάζι... Μα πού πάει και τα βρίσκει.


Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Ήμασταν πάντα δεμένοι στο ρωσικό άρμα. Ο αντιαμερικανισμός της μαρξιστικής αριστεράς ήταν το μόνιμο αφήγημα όλων των ελληνικών κομμάτων. Η τρομοκρατία, ο σοσιαλισμός, το ότι όλο το σύστημα της χώρας, γνωστό και ως διαπλοκή, από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες μέχρι τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοδημοσιογράφους προέρχεται από το ΚΚΕ, δείχνει ότι το Τείχος μπορεί να είχε πέσει στη Γερμανία, αλλά όχι στην ιδεολογική αρένα της Ελλάδας. 

Η δεξιά είχε κερδίσει μόνο κατ' επίφαση, και 40 χρόνια σοσιαλιστικού μύθου έρχονται να δώσουν το αντίκρισμα σκληρών αγώνων, ιδεολογικής, οικονομικής και λοιπής πολιτικής. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ότι θα γινόταν με το καλημέρα. Όμως έγινε. Πριν βγει ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός, μία μέρα πριν, αλλά και την ίδια μέρα που ορκίστηκε, συναντήθηκε με τον Ρώσο πρέσβη. Γνωρίζαμε ότι θα ακυρώνονταν όλες οι συμφωνίες για λιμάνια και αεροδρόμια. 

Αλλά δεν φανταζόμασταν ίσως ότι η πρώτη ανακοίνωση που θα έβγαζε η νέα κυβέρνηση θα ήταν μία στήριξη δήλωσης υπέρ του προέδρου Πούτιν. 


Όμως η πραγματικότητα είναι σαφής.

Όντας πάντα στο πλευρό των ρωσικών συμφερόντων, αλλά ζώντας και με τα λεφτά των Ευρωπαίων, κάποιος θα μπορούσε να ξεγελαστεί πως ανήκουμε πράγματι στη Δύση (αν συμφωνήσουμε ότι η σοσιαλιστική Ευρώπη, είναι πράγματι Δύση). Τώρα που τα λεφτά όμως τέλειωσαν ξανά, αλλά αυτή τη φορά ήταν όντως τα τελευταία, δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε.

Και είναι μάλλον απίθανο το Βερολίνο να μην ήξερε τι συνέβαινε όλο αυτόν τον καιρό, όπως και το τι πρόκειται να συμβεί. 

Δύο είναι οι βασικές επιλογές: Ή μένουμε στο βρυξελλιώτικο άρμα, ή πηγαίνουμε οριστικά στο ρωσικό. Διότι τα κακά νέα είναι ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας μάλλον απαιτεί το δέσιμό της σε κάποιο άρμα. Εκτός αν εμφανιστούν ηγέτες με όραμα, και έχουν πραγματοποιηθεί στο μεταξύ και συμμαχίες, κάτι που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα δεδομένου ότι πρέπει να αποχαιρετήσουμε την τόσο σύντομη συνεργασία μας με το Ισραήλ, την ώρα που η Τουρκία έχει κάθε λόγο να χαίρεται, ειδικά εφόσον η Θράκη ψήφισε μονοκούκι Σύριζα. Αν βγούμε από την ΕΕ, και αφήσουμε το βρυξελλιώτικο άρμα, την επόμενη μέρα το χρέος μας διαγράφεται, αλλά μπαίνουμε παράλληλα και στη μαύρη λίστα -μέτρα πόσων- χωρών του ΟΗΕ επειδή τους φάγαμε τα λεφτά (σαν κράτος που έχει συνέχεια, όπως είπε σήμερα και ο Βαρουφάκης, όχι σαν ιδιώτες). Ποιος θα ψηφίζει μετά υπέρ μας; Συνεπώς, κάποιος θα πρέπει να μας πάρει υπό τη σκέπη του, γιατί ταυτόχρονα έχουμε την ατυχία να έχουμε και διάφορους ιμπεριαλιστές πάνω από το κεφάλι και γύρω μας. Να πάμε στη Ρωσία λοιπόν. Επειδή τουλάχιστον αυτή μας αγαπάει, και νιώθουν και πολλοί συμπολίτες μας, ότι είναι κάτι παραπάνω από μητέρα-πατρίδα. Οπότε τα καλά νέα, είναι ότι τουλάχιστον αυτή η υποτέλεια θα έχει και μια συναισθηματική αξία.

Αλλά άλλος δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει, εκτός αν μας υιοθετήσει ο αγγλοσαξωνικός κόσμος για τα όμορφα νησιά μας. 

Ή θα μείνουμε στον γερμανικό άξονα, με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται. Ή θα πρσκολληθούμε στον ρωσικό. Στην αρχή ίσως ομαλά, σταδιακά μέσω ΣΥΡΙΖΑ, και στη συνέχεια βίαια μέσω Χρυσής Αυγής. Γιατί ο μόνος ευρωσκεπτικισμός που υπάρχει ισοδυναμεί με την επίσημη πλέον ταύτιση της χώρας στον ρωσικό παράγοντα. Δυστυχώς Θάτσερ εμείς δεν έχουμε, και δεν προβλέπεται να έχουμε ούτε στα επόμενα 100 χρόνια.

Ίσως και να έχει μοιραστεί ήδη πάντως η παρτίδα. Νέες Γιάλτες γίνονται κάθε τόσο. Απλά μπορεί να μην ανακοινώνονται ευθέως πάντα, την κατάλληλη στιγμή.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Ευρωπαϊκή προκοπή

Τι έχει προκύψει στη ζωή μας από τη μέχρι τώρα ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση:

i. Μία άνευ προηγουμένου καταστροφή της παραγωγικής βάσης, μέσα από έναν άνευ προηγουμένου αέναο κύκλο επιδοτήσεων. (Εδώ να πούμε ότι μας έδιναν λεφτά ακόμα και για πρόβατα που δεν υπήρχαν, χωρίς να γίνει ουδέποτε κάποιος τυπικός έστω έλεγχος από την πλευρά των... γενναιόδωρων. Θα μου πεις, αυτοί σας τα έδιναν, εσείς στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ γιατί τα παίρνετε; Σωστό, αλλά αυτό δεν αναιρεί την αμοιβαία.... απαραδεκτοσύνη).

ii. Η Ζίμενς (Εδώ να πούμε ότι και πάλι ντροπή μας που τα "παίρναμε", αλλά δυστυχώς η ντροπή είναι επίσης και της ισχυρότερης οικονομίας της ευρωζώνης γιατί με αυτό τον τρόπο και εντελώς σκόπιμα, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα μιας χώρας μπήκε σε καθεστώς ομηρίας, και μαζί του κατά συνέπεια και το μέλλον των κατοίκων της.)

iii. Οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. (Εδώ να πούμε ότι η απειλή της Τουρκίας αποτελούσε το κατεξοχήν επιχείρημα του Κων/νου Καραμανλή υπέρ της εισόδου μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αφού θα μας προσέφερε υποτίθεται την απαιτούμενη ασφάλεια, σαν να μην ήταν το ΝΑΤΟ αρκετό. Ωστόσο οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο δημιουργήθηκαν σε ευρωπαϊκό έδαφος, δηλαδή με τη σιωπηρή ανοχή αν όχι επιδοκιμασία των Βρυξελλών γενικότερα, του Βερολίνου ειδικότερα. Ποια ήταν έστω και μία φορά η αντίδραση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία -που διατηρεί και στρατό κατοχής σε άλλο ευρωπαϊκό έδαφος-, στην πάντα προκλητική συμπεριφορά της; Καμία. Είχε όμως μια πρόταση για μας: Την κουρτίνα ii.)

iv. Μια περίπου χρεωκοπία και την είσοδο του ΔΝΤ. (Εδώ να πούμε ότι μόλις ένα ή το πολύ δύο χρόνια πριν το Καστελόριζο, η ίδια η Άγκελα Μέρκελ, σε επίσκεψή της στην Ελλάδα είχε πει στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή ότι θαυμάζει και ζηλεύει πάρα πολύ την ανάπτυξη που είχε πετύχει η Ελλάδα αφού έτρεχε με 4 και βάλε τοις εκατό, όπως επαναλαμβάνω έλεγε η ίδια. Άμα έχεις τέτοια πρόβλεψη κρίσεων, τύφλα να 'χει η διαχείριση.)

v. Την άνοδο των νεοκομμουνιστών στην πρώτη θέση. (Εδώ να πούμε ότι πριν από πέντε χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το 5ο κόμμα, καθώς στις εκλογές του 2009 είχε λάβει 4,6%.)

vi. Την άνοδο των νεοναζί στην τρίτη θέση. (Και τέλος, εδώ να πούμε ότι σύμφωνα με τη λογική σειρά των πραγμάτων, τι πιο φυσικό κι επόμενο σε άλλα τόσα χρόνια να βαδίσουν κι εκείνοι στα χνάρια της κουρτίνας v.)

Μοιάζει σαν τραγωδία, ή σαν φάρσα, εξαρτάται από ποια χρονική πλευρά της ιστορίας θα το βλέπει ο καθένας, όπως θα έλεγε και ο εμπνευστής όλων των παραπάνω καταστάσεων, ο Κάρολος ο Μαρξ.

Εκεί που το ταξικό μίσος συναντάει το φυλετικό

Καλά, όχι ότι δεν το περιμέναμε...

(εδώ ο σύντροφος Κουράκης και νυν αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας, σε παλιότερη συνάντηση με ηγετικό στέλεχος της Χαμάς, εξηγεί γιατί συμφωνεί ότι το να σπρώξουν τους Εβραίους στη θάλασσα, απαγορεύοντάς τους να υπάρχουν, είναι η καλύτερη λύση για το δίκαιο αγώνα της. Νωρίτερα είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι τα παιδιά είναι καλό να ντύνονται με εκρηκτικά και στο κεφάλι, όχι μόνο στο σώμα.)


Η αλήθεια είναι ότι μία συνεργασία με το Ισραήλ θα ήταν πολύ καλή για να είναι αληθινή. Και η αλήθεια είναι επίσης ότι 40 χρόνια φιλοπαλαιστινιακής ρητορικής και έρωτα, δεν θα μπορούσαν να σβηστούν από ένα μικρό, και περισσότερο επικοινωνιακό, διάλειμμα που επιχείρησαν οι προηγούμενοι, κυρίως από συγκυριακή καραμπόλα λόγω σύγκρουσης του Ισραήλ με την Τουρκία.


Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Η πολιτική ορθότητα του 21ου αιώνα

Να αυτομαστιγώνεσαι  και να λιποθυμάς δημοσίως από τις τύψεις για τα εγκλήματα των χριστιανών, που έγιναν χίλια χρόνια πριν, αλλά από το Πακιστάν μέχρι την Υεμένη, από τη Νιγηρία μέχρι το Αφγανιστάν και από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι, να θεωρείς το Ισλάμ θρησκεία της αγάπης.