Ευρωκλεπτοκρατία: πόσο πιο σαφές να το κάνουν;

Σήμερα έγινε και επισήμως γνωστό πως για την ΕΕ και το ΔΝΤ, όταν λέμε “οι καταθέσεις μας” εννοούμε “οι καταθέσεις τους”. Κι ενώ όλα τα Γιουρογκρουπ γίνονται Δευτέρες, εκτάκτως αποφάσισαν να συνεδριάσουν Παρασκευή βράδυ ενόψει τριήμερης αργίας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό δεν έγινε τυχαία.

Ένα πρώτο ερώτημα είναι πώς ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου έλεγε μέχρι μια βδομάδα πριν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κούρεμα των καταθέσεων. Κανένας δεν τον ενημέρωσε; Τότε δεν κάνει για αυτή τη θέση. Ή μήπως το ήξερε και περίμενε κι αυτός να ξημερώσει το Σάββατο; Τότε πάλι δεν κάνει για αυτή τη θέση. Μήπως δεν ήξερε ούτε ο κ.Σαμαράς που λίγες ώρες νωρίτερα την Παρασκευή το μεσημέρι έλεγε πως “δεν υπάρχει απόφαση για την Κύπρο”; Και εντάξει η Μέρκελ και ο Σόιμπλε έλεγαν θα αποφασίσουμε την άλλη εβδομάδα για το νησί επειδή δεν έχουμε ακόμα έκθεση της τρόικας. Από τους δικούς μας όμως; Κανένας δεν είχε την τιμή να ακούσει κάτι; Κανένας δεν ένιωσε την ανάγκη να το μοιραστεί μαζί μας;

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι, πώς γίνεται να παραμένουμε ακόμα στην ΕΕ από τη στιγμή που δεν μπορεί να μας εγγυηθεί τις καταθέσεις -για να μην πάμε σε άλλους τομείς, όπως είναι τα σύνορα. Έκανε ανέφικτη κάθε παροχή ασφάλειας σε ευρωπαϊκή τράπεζα του Νότου, κλόνισε την πίστη των καταθετών δίνοντας τέτοιο χτύπημα στον καπιταλισμό -έστω αυτό το κακέκτυπο στην πιο στρεβλή του μορφή με το σοσιαλιστικό status quo που διέπει το τραπεζικό σύστημα- που θα το ζήλευε μέχρι και ο πιο φανατικός σύντροφος της Ανταρσύας, αλλά η ελληνική πολιτεία συνεχίζει να εναποθέτει πάνω της το μέλλον όλων μας, όλων εμάς τουλάχιστον που δεν πλουτίσαμε από τη συμβίωση μαζί της.

Ένα τρίτο ερώτημα είναι, από τη στιγμή που αποφασίζουν εκβιαστικά και νύχτα, χωρίς να σε προειδοποιούν καν ότι κόβουν από 7-10% των καταθέσεών σου -αλλιώς χρεωκοπείς-, γιατί να μην το κάνουν και στο 25%, το 50% ή και το 100%. Αν αυτό δεν είναι Σοσιαλισμός στο μεγαλείο του, τότε τι είναι; Και πώς γίνεται όταν το προτείνει ο Γλέζος οι δικοί μας οι δεξιοί να τον κράζουν, αλλά όταν το λέει η ΕΕ το μόνο που βρίσκουν να πουν να είναι “κουράγιο, αδέρφια”;

Και το τελευταίο ρητορικό ερώτημα της ημέρας: Στην Ελλάδα τα φιλελεύθερα κόμματα είναι δύο. Μαζί πιάνουν με το ζόρι 1%. Γιατί κανένα από τα δύο δεν ασκεί την ελάχιστη κριτική στην ΕΕ; Δεν της άσκησαν την εποχή των greek statistics, των επιδοτήσεων αλλά και του bail out, της σφαγής των μικρο-ομολογιούχων, της ανάλγητης φοροεπιδρομής και των χαρατσιών. Δεν την αγγίζουν ούτε μετά το bail in και το νυχτιάτικο χέρι που έβαλαν στα λεφτά των άλλων και μάλιστα με αυτή τη συγκεκριμένη ξεδιάντροπη τακτική ενόψει τριημέρου με την πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα απόφαση να λαμβάνεται και πάλι πίσω από κλειστές πόρτες και χωρίς οι πολίτες να έχουν την παραμικρή ενημέρωση. Είναι συνεπώς πλέον και αυτό επίσημο, πως η σιωπή της οργανωμένης υποτίθεται “φιλελεύθερης” πτέρυγας, μπορεί να ερμηνευτεί απλά με μία μόνο λέξη: payroll.