Ο λόγος που ψήφισαν πολλοί Έλληνες Χρυσή Αυγή είναι μέχρι ενός σχετικού σημείου κατανοητός. Η Αθήνα έγινε χαβούζα εγκληματικότητας, βρώμας και καθολικής ανομίας από τη μη αντιμετώπιση της Πολιτείας του θέματος της λαθρομετανάστευσης. Η ίδια κατάσταση και στην επαρχία. Τα σύνορα ξεχύλωσαν, το λαθρεμπόριο δεσπόζει, η ανασφάλεια και ο φόβος κυριαρχούν έναντι όλων των άλλων συναισθημάτων, μαζί με τη θλίψη και την οργή για τη χώρα μας που πέθανε. Μέχρι εκεί. Γιατί από κει και πέρα, η Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτα άλλο από ένας νέος κύκλος αναπαραγωγής πασοκικών οικονομικών πολιτικών (οι άνθρωποι είναι σοσιαλιστές, ΔΕΝ το κρύβουν) και κομμουνιστικών ιδεολογικών θεωριών (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, αφού όλοι αυτοί ξορκίζουν όπου σταθούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λες και έχει καμία σχέση ή θα μπορούσε να έχει ποτέ ο φιλελευθερισμός με οποιαδήποτε μορφή φορολογίας πόσο μάλλον τόσο χυδαίας). Και επειδή δεν μπορούν να ρισκάρουν να αυτοαποκληθούν ως κομμουνιστές αφού η Ιστορία είναι πολύ συγκεκριμένη, φορούν τα ίδια ρούχα αλλιώς με την ιδεολογική ραφή του σοσιαλισμού.
Όλα αυτά περιτυλιγμένα από την ουσία της τζιχάντ, μαζί με τη φρασεολογία και τις πρακτικές των όπου γης Χομοεϊνί και Αδόλφων.
Η ψήφος στη ΧΑ ήταν εν μέρει λογική δεδομένων των συνθηκών γύρω από τις οποίες σηκώθηκε ένα κύμα αγανάκτησης και διαμαρτυρίας. Δεν είναι όμως καθόλου λογικό, όταν θες να απαλλαγείς από ένα κακό να το αντιμετωπίζεις με ένα άλλο χειρότερο που απλά θα διογκώσει και τις δύο προοπτικές. Όποιος θέλει να φάει μπέργκερς, θα φάει μπέργκερς. Όποιος θέλει να φάει κάτι άλλο, θα φάει κάτι άλλο. Όποιος θέλει να φάει και μπέργκερς και κάτι άλλο θα φάει και μπέργκερς και κάτι άλλο.
Η επιθυμία της ελευθερίας δεν συνεπάγεται καμία μορφή διλήμματος και η ανθρωποφαγία, μέσω της κατάργησης της ατομικής αυτοδιάθεσης και της επιβολής επιθυμιών πάνω στον άλλον, δεν υφίσταται σε κανέναν κατάλογό της.
Από το σάιτ τους, με τίτλο: ο προσδιορισμός του κυριότερου εχθρού:
«Θα πράξωμε το παν, παν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να μην χρειασθούμε ποτέ να επιλέξωμε μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, φιλελευθερισμού και κομμουνισμού… Επειδή, όμως, κατά πολλούς η σκιά μιας παρόμοιας προοπτικής διαγράφεται στον ορίζοντα, πρέπει να γνωστοποιήσωμε την θέση μας. Κάθε δικτατορία είναι απεχθής, αλλά κάθε παρακμή είναι ακόμη απεχθέστερη… Ορισμένοι δεν δύνανται να υποταχθούν στην ιδέα, ότι είναι δυνατόν μια ημέρα να αναγκασθούν να φορέσουν το πηλίκιο του Ερυθρού Στρατού. Όντως, είναι μια φρικτή προοπτική. Δεν μας είναι όμως δυνατόν, εν τούτοις, να υποφέρωμε την ιδέα, ότι θα είμεθα μια ημέρα υποχρεωμένοι να περάσωμε το υπόλοιπο της ζωής μας, τρώγοντας χάμπουργκερς από το Μπρούκλιν».
Ο προσδιορισμός του κυριοτέρου εχθρού
Αλαίν ντε Μπενουά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου