Το πιο απεχθές δημιούργημα

«Κυνηγάω έναν άνθρωπο που θέλω να καταστρέψω. Έναν άνθρωπο που πέθανε αιώνες πριν, αλλά πρέπει να σβηστεί ολοκληρωτικά απ’ τα μυαλά των ανθρώπων, αν θέλουμε να ζήσουμε σ’έναν δίκαιο κόσμο.»

«Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;»

«Ο Ρομπέν των Δασών.»

Ο Ρίρντεν τον κοίταξε αποσβολωμένος.

«Ήταν ο άνθρωπος που έκλεβε τους πλούσιους και μοίραζε τ’ αγαθά στους φτωχούς. Εγώ λοιπόν είμαι ο άνθρωπος που κλέβει τους φτωχούς και μοιράζει τ’ αγαθά στους πλούσιους – και για να γίνω πιο ακριβής, είμαι ο άνθρωπος που κλέβει τ’ αγαθά από τους λήσταρχους φτωχούς για να τα επιστρέψει στους παραγωγικούς πλούσιους.»

«Μα, τι διάολο, τι είναι αυτά που λέτε;»

«Αν θυμηθείτε τις ιστορίες που έχετε διαβάσει για μένα στις εφημερίδες, προτού βέβαια σταματήσουν να τις δημοσιεύουν, θα διαπιστώσετε ότι δεν έκλεψα ποτέ πλοίο ιδιώτη και δεν άρπαξα ποτέ ιδιόκτητη περιουσία. Όπως δεν λήστεψα ποτέ στρατιωτικό πλοίο – επειδή σκοπός του στρατιωτικού στόλου είναι να προστατεύει από τη βία τους πολίτες που έχουν πληρώσει γι’ αυτό, όπως απαιτείται από μια κυβέρνηση που λειτουργεί σωστά. Επιτίθεμαι όμως, με ό,τι όπλα διαθέτω, σε κάθε πλοίο που μεταφέρει λάφυρα αρπαγής, κρατικές ανθρωπιστικές βοήθειες, δωρεές και προσφορές, σε κάθε πλοίο φορτωμένο με αγαθά που πάρθηκαν διά της βίας για να δοθούν ως προσφορά σε ανθρώπους που δεν τα έχουν κερδίσει και δεν έχουν πληρώσει γι’ αυτά. Επιτίθεμαι στα πλοία που έχουν για σημαία τους την ιδέα ενάντια στην οποία μάχομαι: την ιδέα πως η ανάγκη είναι ένα καθαγιασμένο είδωλο που απαιτεί ανθρώπινες θυσίες, την ιδέα πως η ανάγκη κάποιων ανθρώπων κρέμεται σαν λαιμητόμος πάνω από τα κεφάλια κάποιων άλλων, την ιδέα ότι οφείλουμε να ζούμε ξέροντας πως η δουλειά μας, οι ελπίδες μας, τα σχέδια κι οι προσπάθειές μας βρίσκονται στο έλεος της στιγμής που θα μας καρατομήσει η λαιμητόμος, αφού η αρχή που διέπει πλέον τον κόσμο είναι πως η επιτυχία ισοδυναμεί με καταδίκη ενώ η αποτυχία δίνει σε κάποιους το δικαίωμα να κόψουν το σκοινί. Αυτή τη φρίκη άφησε πίσω του ο Ρομπέν των Δασών ως ηθικό ιδανικό. Λένε πως πολεμούσε ενάντια στους άρχοντες που απομυζούσαν τους φτωχούς κι επέστρεφε τα κλεμμένα αγαθά στους ιδιοκτήτες τους. Όμως ο θρύλος δεν επιβίωσε μ’ αυτή τη σημασία. Ο κόσμος τιμάει τον Ρομπέν των Δασών όχι ως εμβληματική φιγούρα της ιδιοκτησίας, αλλά ως ήρωα της ανάγκης, όχι ως υπερασπιστής των ανθρώπων που τ’ αγαθά τους γίνονται αντικείμενο αρπαγής, αλλά ως δωρητή των φτωχών. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που περιβλήθηκε το φωτοστέφανο της αρετής επειδή διόριζε στους φτωχούς τον πλούτο που δεν του ανήκε, επειδή μοίραζε αγαθά που δεν τα παρήγε, επειδή έκανε κάποιους άλλους να πληρώνουν την πολυτέλεια της συμπόνοιάς του. Είναι ο άνθρωπος που έγινε σύμβολο της ιδέας ότι από την ανάγκη, όχι από την επιτυχία, πηγάζει κάθε δικαίωμα, ότι δεν χρειάζεται να παράγουμε αλλά μόνο να θέλουμε, ότι δεν χρειάζεται να κερδίσουμε κάτι για να γίνει δικό μας, ότι μπορούμε απλώς να το απαιτήσουμε. Έδωσε στέρεα υπόσταση σε κάθε μετριότητα, σε κάθε άνθρωπο που η ανικανότητά του να εξασφαλίσει τα προς το ζην τον κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να αξιώνει μερίδιο από την περιουσία των καλυτέρων του, σε κάθε άνθρωπο που πιστεύει πως έχει δικαίωμα να ληστεύει τους ικανούς, διακηρύσσοντας με θέρμη την πρόθεσή του να αφιερώσει τη ζωή του στους ανίκανους. Είναι το πιο απεχθές πλάσμα στη γη, ένα παράσιτο που ζει από τις πληγές των φτωχών και το αίμα των πλουσίων, ένα παράσιτο που οι άνθρωποι ανήγαγαν σε ηθικό ιδανικό. Κι έτσι καταλήξαμε σ’ έναν κόσμο όπου όσο περισσότερο παράγει κανείς τόσο κινδυνεύει να χάσει όλα του τα δικαιώματα, σ’ έναν κόσμο όπου ο ικανός στερείται το δικαίωμα στη ζωή και γίνεται βορά σε κάθε καταπατητή, ενώ την ίδια στιγμή η ανάγκη ανάγεται σε αρετή που νομιμοποιεί την υπέρβαση κάθε δικαιώματος κάθε αρχής, κάθε ηθικής, κι επιτρέπει στον άνθρωπο τα πάντα, μέχρι και τη λεηλασία και τον φόνο. Αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος καταρρέει γύρω σας; Αυτό ακριβώς πολεμάω, κύριε Ρίρντεν. Μόνο όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ότι ο Ρομπέν των Δασών είναι το πιο ανήθικο, το πιο αξιοκαταφρόνητο σύμβολο που υπήρξε ποτέ, μόνο τότε θα βασιλέψει δικαιοσύνη στη γη∙ αλλιώς η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη.»