“Η ώρα του θανάτου πλησιάζει μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Αυτή τη στιγμή ακούμε την ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν.”
Ανδρέας Ζάκος
Γεννήθηκα το έτος που το τρισκατάρατο ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές. Τότε που το ψήφισαν μέχρι και τα κουνούπια. Μεγάλωσα μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση. Σπούδασα με κομματικοποιημένους δασκάλους βουτηγμένους στη μπόχα του πουλημένου συνδικαλισμού. Γνώρισα τον αθλητισμό σε στοιχειωμένη παράγκα. Αηδίασα με τις κοιλάρες των ιερέων. Τρόμαξα από την αναίδεια των πολιτικών.
Γνώρισα ένα σύστημα που είναι έτοιμο για όλα. Ένας καλοεπεξεργασμένος ως την τελευταία του λεπτομέρεια υπόγειος λαβύρινθος που απαρτίζεται εξ ορισμού από γνήσια υλικά βόθρου, εξουσιομανίας και άκρατης λαγνείας. Η ζωή του είναι ο θάνατός σου. Η σάρκα του η ψυχή σου. Η φύση του η λήθη.
Τραγικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον κανόνα είναι η Κύπρος. Η γενιά μου ακούει το όνομά της και οι συνειρμοί που προκύπτουν δεν είναι παρά οι ενδεικτικές αντανακλάσεις της μοναδικής νεοελληνικής πραγματικότητας που επιβιώνει μεταπολιτευτικά: ακούσαμε για το ’74 και μετά βρεθήκαμε σε αυτοματισμούς όπως… Βίσση… Νταλάρας… οι 12 βαθμοί στη Γιουροβίζιον… και λοιπές επιπόλαιες καταστάσεις… ύστερα ήρθε το κενό, το απόλυτο μπλακ άουτ… και μεταφερθήκαμε στην διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία… το στρατηγικό βάθος και τη βλάχα τη Μακρυπούλια που ερωτεύτηκε στο νησί.
Τη λέξη “επικοισμοί” τη μάθαμε διαβάζοντας για τη Δυτική Όχθη σε ξένες και σε όλες τις ελληνικές εφημερίδες.
Ποιος δεν θέλει τη συνέχεια της Ιστορίας; Καλά, πέρα από τον αμερικανοσιωνιστικό παράγοντα σύμφωνα με τους φωστήρες του γκρικ ίντερνετ.
Γιατί;
Από πότε τους βολεύει το τουρκικό κράτος;
Ποιοι μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα; Και γιατί δεν μιλάνε ποτέ για τις υποχρεώσεις;
ΚΥΠΡΟΣ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου