Ο άλλος πόλεμος του Αφγανιστάν

Γαζωμένα από σφαίρες βρέθηκαν τελικά τα σώματα πέντε εθελοντών που εργάζονταν για την υποψηφιότητα μιας γυναίκας στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, εν μέσω της εκστρατείας που είναι ήδη σε εξέλιξη κατά της βίας και του εκφοβισμού των γυναικών που θέλουν να διεκδικήσουν αξιώματα στο Αφγανιστάν.

Οι εθελοντές ήταν ηλικίας 20 με 35 ετών, «έτρεχαν» την εκστρατεία της Φαούτζια Γκιλάνι, και εντοπίστηκαν νεκροί από τους κατοίκους της δυτικής επαρχίας Χεράτ, λίγο πιο πέρα από το σημείο όπου ένοπλοι τους απήγαγαν την περασμένη Πέμπτη. Την ευθύνη για την απαγωγή την είχαν αναλάβει οι Ταλιμπάν και είχαν αφήσει ελεύθερους πέντε από τους συνολικά 10 άντρες, κάποιοι από τους οποίους έχουν και συγγενική σχέση με την υποψήφια.

Ακόμα δεν έχει υπάρξει ανάληψη ευθύνης για τους φόνους, αν και για την υπέρμαχο των γυναικείων δικαιωμάτων Γκιλάνι, μία από τις εκατοντάδες γυναίκες που κατεβαίνουν σε αυτές τις εκλογές, «υπεύθυνοι είναι οι εχθροί του Αφγανιστάν» και προσθέτει μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει: «Αυτοί οι άνθρωποι ήταν εθελοντές μου. Προσπαθούσαν μόνο να βοηθήσουν, δεν τους πλήρωνα, ό,τι έκαναν το έκαναν επειδή το ήθελαν.»

Η φωνή της μόλις και μετά βίας ακούγεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, καθώς στέκεται ακριβώς δίπλα από τις σωρούς των συνεργατών της περιμένοντας τις οικογένειές τους για να έρθουν να τις πάρουν. Δεν γνωρίζει, όπως λέει, αν έγιναν στόχος επειδή η ίδια είναι γυναίκα συμπληρώνοντας αμέσως μετά πως στο δυτικό Αφγανιστάν «η κοινωνία ελέγχεται από άντρες∙ αυτοί είναι οι επικεφαλής και δεν θέλουν να βρίσκεται γυναίκα πιο ψηλά από εκείνους».

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Εννέα στις 10 απειλές στο Αφγανιστάν αφορούν γυναίκες υποψήφιες για τις εκλογές σε μια πραγματικότητα που εξαπλώνεται σταδιακά σε όλες τις περιοχές της χώρας το κατεστημένο της οποίας αποτελείται παραδοσιακά από άντρες που μοιράζονται όπλα και εξουσία και δεν θέλει να βλέπει τις γυναίκες ισχυρές.

Απειλητικά τηλεφωνήματα τις νύχτες, βανδαλισμοί εναντίον προεκλογικού υλικού και προκαταλήψεις που ενισχύονται κατά βάση από τους μουλάδες, είναι κάποια από τα εκρηκτικά υλικά που συνθέτουν το προεκλογικό κλίμα της γυναικείας συμμετοχής.

Σύμφωνα με αξιωματούχους τα 900 από τα 6.835 εκλογικά κέντρα δε θα ανοίξουν καν, λόγω έλλειψης ασφάλειας. Από τις 249 έδρες του Κοινοβουλίου 64 προορίζονται για γυναίκες και μέχρι στιγμής έχουν υποβάλει υποψηφιότητα 385 Αφγανές και συνολικά 2.500 άτομα.

Στο μεταξύ, όπως δήλωσε χθες κυβερνητικός αξιωματούχος, άγνωστοι ένοπλοι σκότωσαν έναν ακόμη υποψήφιο, τον τέταρτο που χάνει τη ζωή του στον δρόμο για τις εκλογές της 18ης Σεπτεμβρίου.

Ο υποψήφιος Χατζί Άμπντουλ Μανάν σκοτώθηκε ενώ βάδιζε από το σπίτι του κατευθυνόμενος σε τέμενος για την απογευματινή προσευχή, και πάλι στην δυτική επαρχία Χεράτ, η οποία θεωρείται «σχετικά ήρεμη», στην μεθόριο με το Ιράν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, δύο ένοπλοι που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα πλησίασαν τον υποψήφιο από πίσω και άνοιξαν πυρ.

(Guardian, ΑΠΕ)

Μετά την καταστροφή – Κ.Γ. Γιούνγκ

Σαν Ευρωπαίοι, σαν λευκοί γενικά, δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε την κατάσταση του ίδιου του νου μας. Είμαστε πολύ ταυτισμένοι μ’ αυτήν. Πάντα επιθυμούσα να έβλεπα τον Ευρωπαίο με άλλα μάτια. Και με τον καιρό, κατάφερα να δημιουργήσω αρκετή επαφή με εξωτικούς λαούς, σε πολλά από τα ταξίδια μου, για να μπορέσω να δω τον Ευρωπαίο μέσα από τα δικά τους μάτια. Ο Λευκός είναι χωρίς άλλο νευρικός, ανήσυχος, ασταθής και (στα μάτια του εξωτικού ανθρώπου) κατέχεται από τις πιο παλαβές ιδέες, παρά την ενεργητικότητά του και τα χαρίσματά του, που του δίνουν την αίσθηση πως είναι άπειρα ανώτερος. Τα εγκλήματα που έχει διαπράξει στους εξωτικούς λαούς είναι αμέτρητα. Αλλά είναι φανερό ότι αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για νέα εγκλήματα, ακριβώς όπως το άτομο δεν γίνεται καλλίτερο όταν κάνει παρέα με κακούς ανθρώπους. Οι πρωτόγονοι τρέμουν το οξύ βλέμμα του Ευρωπαίου που τους φαίνεται σαν βάσκανο μάτι. Ένας Ινδιάνος, φύλαρχος των Πουέμπλο, μου ομολόγησε ότι ήταν βέβαιος πως όλοι οι Αμερικανοί (οι μόνο λευκοί που είχε συναντήσει) ήταν τρελλοί. Και όταν μου εξήγησε γιατί είχε αυτή τη γνώμη, ήταν σαν να μου έδινε την εικόνα καταλημμένων ανθρώπων. Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε ότι οι πρωτόγονοι ζουν ακόμα σ’ ένα κόσμο που εμείς τον έχουμε από καιρό λησμονήσει, σ’ έναν κόσμο, που ολόκληρη η φύση ήταν γεμάτη από τη θεία πνοή της ζωής. Και είμαστε υποχρεωμένοι να ομολογήσουμε ότι για πρώτη φορά από τις ημέρες της πρωτόγονης ζωής μας- καταφέραμε τελικά να απορροφήσουμε αρκετό απ’ αυτό το ισχυρό, ζωογόνο πνεύμα. Όχι μόνο κατέβηκαν οι θεοί από τις ουράνιες πλανητικές κατοικίες τους- μάλλον εμείς τους κατεβάσαμε- για να γίνουν χθόνιοι δαίμονες, αλλά κάτω από την επίδραση της αυξανόμενης επιστημονικής διαφώτισης, αυτοί οι δαίμονες, που τον καιρό του Παράκελσου παιχνίδιζαν ακόμα στα βουνά και στα δάση, στα ποτάμια και στις ανθρώπινες κατοικίες, έχουν καταντήσει αξιολύπητα υπολείμματα και, τελικά εξαφανίστηκαν ολότελα. Από αμνημόνευτα χρόνια η φύση ήταν πάντα γεμάτη από πνεύμα. Τώρα, για πρώτη φορά, ζούμε σε μιαν άψυχη φύση, ορφανεμένη από τους θεούς της. Κανείς δεν θα αρνηθεί το σημαντικό ρόλο που οι δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής, προσωποποιημένες σαν «θεοί», έπαιξαν στο παρελθόν. Είναι αλήθεια ότι η πρόοδος του πολιτισμού έκανε τα πνεύματα της φύσης να χάσουν το κύρος τους. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου για τους αντίστοιχους ψυχικούς παράγοντες όπως η υποβολή, η έλλειψη της διάκρισης, ο φόβος, η τάση στη δεισιδαιμονία και η προκατάληψη. Με λίγα λόγια, όλα τα γνωρίσματα που εκθέτουν ένα άτομο στον κίνδυνο της κατάληψης.Μολονότι η φύση, ίσως να έχει χάσει τη ζωή, οι ψυχικές συνθήκες που γεννούν τους δαίμονες είναι τόσο παρούσες όσο ήταν πάντα. Για την ακρίβεια, οι δαίμονες όχι μόνο δεν έχουν εξαφανιστεί, αλλά απλώς έχουν πάρει άλλη μορφή. Έχουν τώρα γίνει ασυνείδητες, ψυχικές δυνάμεις. Αυτή η απορρόφηση των θεών είχε σαν αποτέλεσμα μιαν αυξανόμενη διόγκωση του εγώ. Και από τον δέκατο έκτο αιώνα περίπου, αυτό άρχισε να γίνεται όλο και πιο φανερό. Επί τέλους αρχίσαμε να βλέπουμε την ψυχή, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε το ασυνείδητο. Και όπως δείχνει η ιστορία, αυτή η υπόθεση ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή. Ακριβώς τότε που οι άνθρωποι χαίρονταν που είχαν απαλλαγεί από την πίστη τους στα φαντάσματα, δυστυχώς η κατάληξη ήταν ό,τι αντί αυτά τα φαντάσματα, να συχνάζουν στα στοιχειωμένα δωμάτια ή στα αγαπημένα τους ερείπια, τριγυρνούν τώρα στα κεφάλια των φαινομενικά φυσιολογικών Ευρωπαίων. Ιδέες τυραννικές, έμμονες, ενθουσιώδεις, καταπληκτικές, εμφανίζονται στο προσκήνιο και οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν στα πιο ανόητα πράγματα, όπως κάνουν τα καταλημμένα άτομα.