Drift

Ευθύνες και δίκαια

Μετάφραση: "Δεν με ενδιαφέρει να πάω στο ΤΕΙ, μου είστε όμως τρομερά χρήσιμοι όλοι εσείς που φωνάζετε δεξιά και αριστερά για αυτό το δικαίωμά μου, άσχετα αν δεν θέλω καθόλου να είμαι φοιτητής και να μορφωθώ, για αυτό άλλωστε και απορρίπτω το ενδεχόμενο να έρχονται σε μένα καθηγητές, όπως έχει συμβεί με άλλους κρατούμενους, ή να κάνω μαθήματα εξ αποστάσεως. Απλά, αυτό που θέλω είναι "ανάσες ελευθερίες", ήτοι να μπορούν όλοι οι ληστές με καλάζνικοφ που μάχονται κατά του συστήματος, να παίρνουν άδειες, επειδή "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΚΑΛΗ και ΝΕΟ ΨΥΧΙΚΟ". Δεν φταίω άλλωστε εγώ που είμαι εγκληματίας και επίδοξος τρομοκράτης, φταίτε εσείς όλοι, επειδή "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι". Τα έλεγε και ο Κουφοντίνας σε λίγο πιο καλογραμμένες εκθέσεις ιδεών.

Τι διαβάζετε και ξαναδιαβάζετε σε μια τελική, Σαρτρ και Μαρξ για υπαρξισμό και συλλογικές ευθύνες, αν δεν μπορείτε να απενοχοποιήσετε μια ψωροληστεία με καλάζνικοφ σήμερα, κάτι πολύ χειρότερο για τη φυσική εξόντωση των ιδεολογικών αντιπάλων, αύριο."

Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα, το είπε και το Mega

Βέβαια για όλα αυτά, πράγματι δεν φταίει ο Ρωμανός. Ούτε καν ο Σαρτρ και ο Μαρξ. Για όλα αυτά ευθύνεται η διαχρονικά απούσα αστική τάξη, που φρόντισε να ανεχτεί και επιδίωξε να αναδείξει σε όλα τα καίρια πόστα ευθύνης, ανθρώπους που σιχαίνονται βαθύτατα την ελευθερία, και διαθέτουν ως μοναδικό τρόπο διαβίωσης τον παρασιτισμό πάνω στις παραγωγικές δυνάμεις με πρόσχημα πάντα "το καλό του λαού και του τόπου". Εκείνη επέτρεψε να χτίζονται τόσα χρόνια ψεύτικα είδωλα, και χάρτινοι ήρωες, τρύπιοι μύθοι και ψευδοηθικολογίες. 

Εκεί βρίσκεται και η απάντηση στο ερώτημα "μα γιατί τα ΜΜΕ δεν αναπαράγουν τη δήλωση του "παιδιού" ότι δεν τον ενδιαφέρει καν η μόρφωση" και επαναλαμβάνουν ότι ο "Ρωμανός είναι κάθετος, και δεν θέλει τίποτα άλλο παρά το να πηγαίνει εκείνος στη σχολή του για να σπουδάσει, εξασκώντας το αναφαίρετο δικαίωμά του, διότι η δημοκρατία δεν εκδικείται, μπλα βαρύγδουπα μπλα μπλα βαρύγδουπα";

Λένε και ξαναλένε ότι επειδή είδε τον καλύτερό του φίλο να πεθαίνει από χέρι "μπάτσου", η πολιτεία του "χρωστάει", αφήνοντας να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς πως διόλου δεν ευθύνεται για τις πράξεις του οι οποίες είναι απολύτως δικαιολογημένες (εξ ου και το χρέος). Ποιος θα βάλει το όριο σε αυτό όμως; Στις πόσες ομηρίες πολιτών άραγε να μπαίνει το όριο; Στις δύο; Στις τρεις; Στις δέκα; Στις πενήντα; Και αν δικαιολογείται για ένοπλες ληστείες, γιατί να μη δικαιολογείται και για ανατινάξεις κτιρίων (άψυχα μπετά είναι άλλωστε); Γιατί να μην δικαιολογηθεί και για την αφαίρεση ζωής (έστω και ως "παράπλευρη απώλεια", τύπου Θάνου Αξαρλιάν);

Όμως είναι γεγονός ότι αυτή η πολιτεία, με τα εκατομμύρια στραβά και τα λάθη της, που ένιωθε ότι μεταξύ πολλών άλλων, χρώσταγε περατζάδες στον Ξηρό, και που ήταν ανίκανη (ή σκοπίμως αδιάφορη) να τον παρακολουθεί, φρόντισε και καταδίκασε άμεσα και χωρίς κανένα ελαφρυντικό, και με τη βαρύτατη των ποινών, τον επικίνδυνο Κορκονέα. Αν ο Ρωμανός έχει ακόμα την οργή μέσα του, μπορεί να βρει διαφορετικούς τρόπους να την εκτονώσει. Μπορεί να κάνει καράτε ή διαλογισμό. Μπορεί να γίνει εθελοντής σε νοσοκομείο και να βοηθήσει όσους αδυνατεί το σάπιο εθνικό σύστημα Υγείας. Μπορεί να γίνει άριστος σε μία τέχνη ή επιστήμη, όπως έκαναν οι συνομήλικοί του που διακρίθηκαν στη ρομποτική. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να κάνει χίλια διαφορετικά πράγματα, για να "σώσει" τον κόσμο από το "σύστημα" και να βοηθήσει το κοινωνικό σύνολο να πάει ένα βήμα πιο μπροστά, με το παράδειγμά του και το έργο του. Όποιο δρόμο και να επέλεγε, από τον πιο ενάρετο μέχρι τον πιο ειδεχθή, η ευθύνη θα ανήκε σε εκείνον και μόνο. Δεν ευθύνεται η πολιτεία επειδή επέλεξε να πάρει το καλάζνικοφ και να ενταχθεί στην τρομοκρατία, απειλώντας όλους μας με αίμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν θα ευθυνόταν και στην απίθανη περίπτωση που αποφάσιζε να γίνει γιατρός ή αγρότης.

Αν σήμερα υπάρχουν κάποιοι, που θεωρούν ότι ο Νίκος Ρωμανός "είχε @@ίδια να κάνει ό,τι έκανε και κάνει", είναι επειδή δεν υπήρξαν ποτέ σοβαροί άνθρωποι να καταστήσουν θεσμικώς σαφές, ότι αυτό που κάνει ο Ρωμανός, είναι ακριβώς αυτό που υποτίθεται ότι ο ίδιος και οι θαυμαστές του καταδικάζουν και πολεμούν: την υιοθέτηση δύο μέτρων και πολλών σταθμών απέναντι στην ανομία, και μάλιστα μέσα από την ιδεολογικοποίησή της.

Κάτι τέτοιο όμως είναι εξ ορισμού ανέφικτο. Η φύση του σοσιαλισμού, είτε είναι δημοκρατικός όπως ο 40χρονος που βιώνει η Ελλάδα μεταπολιτευτικά, είτε εργατικός ή εθνικός, ορίζει ως κράτος δικαίου τη δικτατορία του προλεταριάτου. Η ιδέα αυτή υπερκαλύπτει όλα τα υπόλοιπα που θάβονται κάτω από τη βούληση της μάζας. Φωνάζουν οι πολλοί ότι ο Ρωμανός είναι ήρωας και έχει δίκαιο; Η ευθύνη των υπολοίπων είναι να δεχτούμε τις φωνές τους ως ορθές, διαφορετικά είμαστε φασίστες.

Το λένε όλα τα κόμματα; Το λέει και η τηλεόραση; Τελείωσε, δεν υπάρχει λόγος να ανατρέξουμε σε ειδικές λεπτομέρειες, όπως τι ορίζει ακριβώς ο νόμος, τι προβλέπει το πλαίσιο μετά την απόδραση Ξηρού, τι ακριβώς θέλει ο κατάδικος για ένοπλη ληστεία, και υπόδικος για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση Ρωμανός, και λοιπά ενοχλητικά.

Και κάπως έτσι καταλήξαμε στο "δίκαια υπάρχουν": υπάρχει το δίκαιο του εργάτη, του μετανάστη, του κρατικοδίαιτου επιχειρηματία, του βουλευτή, του ψηφοφόρου, της κομμώτριας, του ΜΑΤατζή, του συνδικαλιστή, του υπουργού, του γιατρού, του δικηγόρου, του δικαστή, του οργισμένου νιάτου, του ληστή και του τρομοκράτη.