Μια γερμανική αποικία του Νότου

Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Μπορούμε να ξεκινήσουμε από έναν αφορισμό, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις. Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτες και αντ’αυτού έχουμε μια κυβέρνηση και ένα πολιτικό προσκήνιο από πολιτικούς- υπαλλήλους. Υπαλλήλους της διαπλοκής, των πελατειακών σχέσεων, του ξένου παράγοντα, των πολυεθνικών, του διεθνούς και εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Αυτό που δεν έχουμε είναι εθνική και κοινωνική συνοχή, ικανή να μας οδηγήσει στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, αυτού που αφορά τους πολλούς και τελικά όλους όσους έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη δική μας χώρα.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε επικεντρωθεί στην κριτική του ποιος φταίει. Το ερώτημα είναι παλιό, τόσο όσο και οι χρεοκοπίες της Ελλάδος. Η διαφορά εδώ είναι ότι κάποιοι, πολλοί κυβερνώντες οργάνωσαν ή αδιαφόρησαν αυτή τη χρεοκοπία. Καλλιεργώντας τον καταναλωτισμό, το δανεισμό, τις υπερβολικές σπατάλες, τις τεράστιες αγορές άχρηστων όπλων, τις εισαγωγές, τις υπερκοστολογημένες υπηρεσίες, τους εκσυγχρονισμούς που δεν έγιναν ποτέ αλλά κόστισαν πανάκριβα..

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Γ. Παπανδρέου, σε αντίθεση με τους προηγούμενους μας παγίδευσε, ως Έθνος και ως Λαό, παραχωρώντας την εθνική μας κυριαρχία, την διαχείριση των περιουσιών μας, την προοπτική του Έθνους μας, σε μια ξένη χώρα. Υπό τον ευρωπαϊκό μανδύα, περάσαμε στον απόλυτο έλεγχο της Γερμανίας, μάλιστα στην ίδια χρονική περίοδο που αρχίζει και διαπιστώνεται η διάλυση της Ευρώπης.

Στο θλιβερό μήνυμά του ο Γ. Παπανδρέου, την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, που μάλλον δεν γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη το 1940, εξετράπη σε μηνύματα αδυναμίας να συγκροτήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα ένα δυναμικό, συγκροτημένο και αναπτυξιακό κράτος Θεώρησε ότι η Καγκελαρία, που ουσιαστικά, από σήμερα, με τη Διοίκηση Ραιχενμπαχ αναλαμβάνει τη διαχείριση της χώρας, υποκαθιστώντας και την τρόικα, δίνει το χρόνο και την ευκαιρία στους Έλληνες, να αναζητήσουν τι θέλουν να κάνουν με τη χώρα και τη ζωή τους.

Είναι σημειολογικό αλλά και χαρακτηριστικό. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είπε λέξη για την εθνική εορτή, για όλους αυτούς που πέθαναν για να μείνει η Ελλάδα περήφανη, ισχυρή και νικηφόρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εναντίον του «άξονα» του Γ. Ράιχ. Κάτι φυσικό αφού ο Γ. Παπανδρέου εν μέσω των γιούχων του Λαού και των μαύρων περιβραχιόνιων των μαθητών και των καθηγητών, υποδέχεται το νέο Ράιχ, με την ευρωπαϊκή προβιά, έχοντας εγκλωβίσει την Ελλάδα, με Μνημόνια και οικονομικά δεσμά μέχρι το 2036, κατά την εκτίμηση του ΔΝΤ.

Ζήτω το ΟΧΙ

Ελλάδα σ’ αγαπώ, Ελλάδα είσαι μία! Η Κύπρος είναι ελληνική και η Μακεδονία!

«Ισλαμικός χειμώνας» η «Αραβική άνοιξη»

Όταν ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αλϊ Χαμενεΐ χαρακτήριζε το ξέσπασμα στις αραβικές χώρες ως ένα «κίνημα ισλαμικής απελευθέρωσης», υπήρξαν αρκετοί που δεν έδωσαν σημασία, και στο σύνολό τους τα καθεστωτικά ΜΜΕ του κόσμου και της Ελλάδας, χαμογελούσαν που οι άνθρωποι ξεσηκώνονται για τα δικαιώματά τους και τη «Δημοκρατία».

Τυνησία: Το πέρασμα στη "δημοκρατία" ταυτίζεται με το ισλαμικό κόμμα

Σήμερα, εννέα μήνες μετά, δεν γελάει κανείς. Με μια ιστορική συμμετοχή που ξεπερνάει το 90%, το ισλαμικό κόμμα του μέχρι πρότινος εξόριστου για 22 χρόνια στο Λονδίνο Ρασίντ Γκανούτσι, Ενάχντα, φαίνεται να κερδίζει καθαρό προβάδισμα με τις τελευταίες πληροφορίες να κάνουν λόγο για ποσοστό της τάξεως του 30-35%.

Την ίδια ώρα στη Λιβύη, ο πρόεδρος του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ, επανέλαβε πως η νομοθεσία της χώρας θα βασιστεί απόλυτα στη Σαρία, προσθέτοντας πως θα καταργηθεί ο νόμος του διαζυγίου και θα καθιερωθεί η πολυγαμία ως νόμιμη.

Ο Καντάφι βοηθούσε την Τουρκία όταν έκανε τον Αττίλα και χρηματοδοτούσε το ΠΑΣΟΚ, αν αναλογιστεί όμως κανείς τι περιμένει τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή, θα αρχίσει να μοιάζει με παιδική χαρά.

Λιβύη: Από τον κακό στον χειρότερο

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα, υπογράμμισε πως «η λαϊκή εξέγερση του Ιανουρίου στην Τυνησία που κορυφώθηκε με τη φυγή του Μπεν Άλι, άλλαξε το ρου της ιστορίας» και χαιρέτισε τους τυνήσιους πολίτες που «διαδήλωσαν ειρηνικά και στάθηκαν στις ουρές για να καθορίσουν με τη ψήφο τους το μέλλον τους».

Η εξέγερση στην Τυνησία, που είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή ενός ισλαμιστή ως πρόεδρό της, ενέπνευσε και επηρέασε το ντόμινο των ξεσηκωμών στην Αίγυπτο, την Υεμένη, το Μπαχρέϊν, τη Λιβύη και τη Συρία.

Πλέον, η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική, με το δυτικό Ισραήλ κι από κοντά και την εν δυνάμει ισλαμοποιημένη και σίγουρα πάντως ξεγυμνωμένη από την ιδέα της Ευρώπη, γυρνάνε σε έναν Μεσαίωνα εφιαλτικό με διαστάσεις που για να αντιμετωπιστούν χρειάζονται ηγέτες με όραμα, όχι φαντασμένες μαριονέτες που θα οδηγήσουν τους λαούς τους σε ένα ακόμα πιο βαθύ αν όχι τελειωτικό σκοταδισμό.

Με πληροφορίες από το le point.

Η θητεία του Ομπάμα σε αριθμούς